Saracoğlu büyüsü

Fenerbahçe’nin baskısı, seyirci desteği ve 10 yılın getirdiği psikolojik üstünlük... Bunlar üst üste çakışınca Sarı-Lacivertliler, klasik galibiyet serisinin devamında zorlanmadı. Belki de iki haftadır takım antrenmanı yapmayan Alex, önde bolca pres yapıyor, gollerini de atıyor. Brezilyalı yıldız için “İyi futbolcu değil” diyenlere selam olsun.

Galatasaray’ın savunması dağınık, bir o kadar da kopuktu. Orta sahasında ise sadece Ayhan’ın çırpınması vardı. Sarı-Kırmızılılar’ın defansı ile hücum bölgesi arasındaki iletişim kopukluğu, ilk yarı boyunca tamir edilmedi. Fenerbahçe; Emre, Baroni, Vederson ve Mehmet Topuz ile orta alan köprüsünü sağlama aldı. Sarı-Lacivertliler’in savunması da arkadan topu rahat kullanma fırsatı buldu. 36’lık Carlos’un rakip ceza alanı önünde fazlaca gözükmesi, Galatasaray’ın diziliş dersini iyi çalışmadığının 50 bin imzalı belgesidir.

Aşırı güven, rakibi küçümseme hastalıkları, ikinci bölümde Galatasaray ile Fenerbahçe arasında gitti geldi. Fenerbahçe her an skoru 3-4 farka çıkarabilir, Galatasaray ise 2-0’dan 2-2’yi yakalayabilirdi. Her şeye rağmen Fenerbahçe’nin galibiyeti dışındaki bir skor, hakka ve adalete aykırı düşerdi. Çünkü oynayan, oynatmayan, rakibe nefes aldırmayan Sarı-Lacivertli takımdı. Bir kez daha herkes gördü ki, Galatasaray’ın Saracoğlu korkusu tedavi edilmedikçe, 10 yıllık klasik Fenerbahçe üstünlüğünün ardı kesilmeyecek.