Şampiyonluk inancın eseri

Şampiyonluk yarışı bir maratonsa eğer, onlar bunun en ağırını koştular. Fenerbahçe’nin, kaleleri birer birer düşmüş, iç huzuru da sarsılmıştı. Avrupa hayali erken bitmiş, Ziraat Türkiye Kupası’nda ise gruptan çıkamamıştı Fenerbahçe. Ayrıca ilk yarı sonunda Sarı-Lacivertliler, lider Trabzonspor’un 9 puan gerisinde kalmıştı.
İnanmak, başarının temel yoludur. Önce Aykut Kocaman inandı ve bunu oyuncularıyla paylaştı. Sonra takım kaptanı Alex, taşın altına elini koydu. Arkadaşları da arkasından geldi. Yönetim, dört elle sarılırken taraftar da kerhen değil yürekten sarıldı. Ve Fenerbahçe, maratonun ikinci yarısında öyle bir tablo çizdi ki 16 maçın 15’ini kazanarak inanılmaz bir depar yaptı.
Sivas son duraktı. Ev sahibinden çok, Fenerbahçe taraftarları vardı tribünde. Kimsenin aklından, son maç sendromu geçmiyordu. Herkes, kolay bir bitiriş bekliyordu. Ama hiç de öyle olmadı. Gol düellosu şeklinde geçen karşılaşmada perdeyi Santos açtı. Klasik savunma zaafı yüzünden skora denge geldi. Alex, Niang, Stoch inanılmaz pozisyonları kaçırdılar. Selçuk’un şans golü imdada yetişti. Sonra da Alex sahne aldı. Fark 2’ye çıkınca, Fenerbahçe 18. kez şampiyonluk maratonunu en önde tamamlamak için büyük avantaj yakaladı. Erman iki golle heyecan yaratırken, Yobo son noktayı koydu.
Fenerbahçe her türlü söylentiye rağmen, 18. şampiyonluğu bileğinin hakkı ve oyun gücüyle kazanmasını bildi. Sarı-Lacivertli ekibin, bu başarısına gölge düşürmek isteyenler sadece çamur atma eyleminde bulunurlar.