Mehter Takımı gibi

Fenerbahçeli taraftarlara şaşırmamak elde değil. İlk yarının son çeyreğinde kontrol Yeşil-Siyahlı takıma geçmişti. Kanatlardan ve göbekten Murat, Nsembo, Agbetu, Adem’le sıkıştırıyordu konuk taraf. Bunu gören Volkan Babacan tempoyu düşürmek için, zamana oynadı. Bana göre doğru da yaptı. Çünkü Fenerbahçe arka arkaya 2-3 pas yapmayı bile beceremiyordu. Volkan’a kızması gereken taraf Kocaelispor olmalıydı. Ama Saracoğlu’nun tribünlerinden Babacan’a tepki gelmesi garipti.
Fenerbahçe’nin temposuyla, taktik anlayışı da şaşırtıcıydı. Sivas ve Kayseri maçlarındaki dinamik, koşan, savaşan Fenerbahçe’den eser yoktu. Eğer, Emre-Deivid ikilisinin olmaması takımı bozuyorsa, o zaman; vay Fenerbahçe’nin haline.
İkinci yarı tek kale maç gibi geçti. Kocalispor yükleniyor, Fenerbahçe ise, Sadece savunuyordu. Deniz yırtındı, Lugano ve Edu direnmeye çalıştı, Babacan gol yememek için bayağı uğraştı. Dayanma noktası 87.dakikada çatlak verdi. Julio Cesar ‘geliyorum’ diyen golün sahibiydi. İyi ki maçın başında Roberto Carlos uzaktan düzgün vurarak takımını öne geçirmiş. Yoksa Fenerbahçe, dünkü havasıyla 1 puanı bile göremezdi.
Kocaelispor’da Taner Gülleri’nin dışında kötü oynayan yoktu. Son haftalarda tempolu maçlarıyla dikkat çeken Yeşil-Siyahlılar, Fenerbahçe karşısında da aynı başarıyı gösterdi. Son 2 maçını kazanan Fenerbahçe ise, Mehter Takımı gibi iki ileri, bir geri adım atarak yine herkesi şaşırttı.