Kocaman'ın hakkı!

Volkan’dan Niang’a kadar, Alex ve Emre’de dahil olmak üzere herkes, bu çöküş döneminde tepki çekti. Aykut Kocaman’a ise ayrı sayfalar açıldı. Antrenman programını yanlış bulanlar vardı. Taktiksel anlamda zayıf kaldığı söylendi. Oyuncu değişikliklerinde tercih hatası yaptığı öne çıkarıldı. Takım üzerinde otorite kuramadığı vurgulandı. İyi teknik adam olmadığı, Fenerbahçe’de staj yaptığına göndermeler yapıldı. En kötüsü taraftar da eski krallarına sırtını döndü. Hedefi Avrupa’da başarı, süper lig ve kupa da şampiyonluk olan Fenerbahçe’nin, ilk yarıdaki zayıflarla dolu karnesini eleştirmek en doğal haktır. Ancak küçük düşürücü, hakaret içermeyen dozda olmak kaydıyla

İkinci dönemde rüzgar tersten esti. Kadrosu değişmeyen Aykut Kocaman’ın Fenerbahçe’si patlama yaptı. Trabzonspor ve Beşiktaş’ın da içinde bulunduğu beş maçlık galibiyet serisi geldi. Sarı-Lacivertli ekip takım oyunun en iyi yansıtan taraf oldu. Dokuz puanlık fark 2’ye indi. Korkan, özgüven erozyonuna uğrayan Fenerbahçe, şampiyonluğun en iddialı takımı koltuğundaki yerini aldı.

Yükseliş döneminde Başkan Aziz yıldırım’a pay çıkarıldı. Futbolculara övgüler yağdı. Taraftar desteğinin altı çizildi. Ama nedense teknik patron Aykut Kocaman’ın teslim etmek satır aralarında kaldı. İşler kötü giderken üç ayaklıyı kurmak kolaydır. Arka arkaya gelen zaferler sonrası, Aykut Kocaman’ın hakkını teslim etmek çok mu zor? Futbolculara kuvvetli bir büyü yapılmadığına göre, Aykut hocayı başarılarda onore etmek gerekmez mi? Fenerbahçe taraftarı hatasını telafi etti. Şimdi sıra Aykut Kocaman’a insafsızca vuranlarda. Özür dileme erdemliği onları bekliyor.