Kavganın galibi Bursa

Bursaspor bu sezon lig ve kupada 4 kez kaybetmişti Fenerbahçe’ye. Sarı-Lacivertliler ise Kocaelispor çöküntüsünden sonra Bursa’daydı. Bu 2 etkenden olsa gerek, tansiyonu yüksek bir 90 dakika izledik. Oyuncuların gerginliği, futbolun bir kavga oyunuymuş gibi sergilemeye çalışmaları, çok garipti. Bence psikolojik destek futbolculara da gerekli.
Fenerbahçe 60’a kadar 10 kişi mücadele etti. Çünkü Deivid seyirci gibiydi sahada. Kocaelispor maçının en iyisi olan Deniz’in kulübede oturması ve Selçuk’un ilk 11’de yer alması da maçın bir başka ilginç tercihiydi. Güiza ofsayt ayarlı, şık bir gol attıktan sonra pek fazla gözükmedi. Oysa Sercan’ın kayak pistinde slalom yapar gibi Fenerbahçe savunmasını nasıl dağıttığını çözebilseydi, belki o da birşeyler yapabilirdi.
İkinci yarıda Bursaspor çok istekli dururken Fenerbahçe hep savunmada kalmayı tercih etti. Teknik patron Aragones, Deivid’i kenara almakta haklıydı. Ancak daha sonra Semih ve Uğur Boral’ı çıkartması bence doğru değildi. Emre’nin takımını sırtlaması gerekirken, sürekli rakiple boğuşması da Fenerbahçe’nin kaybındaki önemli etkenlerden biriydi. Fenerbahçe, erken bulduğu golün üzerine yatma düşüncesinin faturasını ağır ödedi. Veli’nin Gökhan Gönül’e attığı tekmenin hakkı kırmızıydı sanki. Bir de uzatma dakikasında gelen penaltı kararı da ağır kaçtı gibi.