Huzursuz bekleyiş

Kadıköy meydanında eski başkanlar yoktu. Sanatçılar, eski sporcular, yöneticiler ise çok azdı. Toplanan kitle için de “az” yorumunu yaparsak kimse kızmasın. Havanın soğuk olması, kadın ve çocukların katılımını engellemiş olabilir. Ancak her şeye rağmen ilgi zayıflığı, kafalarda soru işaretleri oluşturdu.

Durumu araştırdığımızda organizasyonu yapan grup yöneticilerinin, diğer taraftar oluşumlarına çağrı yapmadığını gördük. Bir haftada 50 bin kadın ve çocuğu Saracoğlu’da toplayan “güç” bu kez devreye sokulmadı. Kenetlenmenin maksimum seviyede olması gerekirken, bu bölünme neyin nesi!

Fenerbahçe’nin özgürlük mitinginde 4 bine yakın taraftarın toplanması bir organizasyon hatasıdır. 25 milyon taraftarı olan Fenerbahçe’nin prestijini sarsan bir sayıdır. Bu durum farklı düşüncelerin doğmasına yol açtı. “Sarı-Lacivertli camia sakız gibi uzayan şike davasından bıktı ve mitinge gelmedi” diyenler var. “İddianame açıklandıktan sonra kafalar karıştı. Bu yüzden mitingi es geçtiler” ihtimalini ortaya atanların sayısı az değil. En çok da taraftar grupları arasındaki çekişme ön plana çıkartıldı.

Hani “darağacında olsak bile son sözümüz Fenerbahçe” idi. Hani sevinçte, üzüntüde, yağmurda, karda, çamurda Fenerbahçe ile birlikte olunurdu. Nerede kaldı “ölümüne Fenerbahçe” sloganı.

Fenerbahçe’de kafalar zaten oldukça karışık. Dava nasıl sonuçlanacak. Metris’tekiler aklanıp görevlerine dönecek mi? Bir daha yöneticilik yapamayacakları kuşkusu. Futbol takımı küme düşürülecek mi? Yoksa eksi puanla başlama cezası mı verilecek? Forvete transfer yapılacak mı? Futbol takımı bu şartlarda şampiyon olabilecek mi? Beyinler bunlarla dolu.

3 Temmuz’dan bu yana tüm cihana örnek bir duruş sergileyen taraftar cephesinde kaynama ve huzursuzluk olduğu gün gibi ortada. Fenerbahçe Yönetimi mitingde ortaya çıkan taraftar kopukluğunun nedenini bir an önce bulup, acil çözüm üretmek zorunda. Yoksa mahkeme ve Futbol Federasyonu karar verene kadar yeni bir sorun cephesi açılabilir.