Fenerbahçe Antep'te kayboldu

Sanki Aragones, Fenerbahçe’yi değil de Gaziantepspor’u antrene etmiş gibiydi. Çabuk ayağa toplar, orta sahada hazırlık paslarından sonra, akıl dolu çizgi ve göbek organizasyonları. Aragones, taktik provalarda bunlara çok zaman ayırırdı. İspanyol hocanın beklediklerini, rakip takım yaptı. İlk yarı bittiğinde Gaziantepspor’un kullanamadığı bilinçli 5 mutlak pozisyonu vardı. Fenerbahçe ise, sadece bir kez gol girişiminde gözüktü.
Maçta ilginç eşleşmeler çeyiz serdi. Murat Ceylan, Emre’yi; Zurita, Alex’i; Deumi de Güiza’yı gölge markajı ile etkisiz bıraktı. Alex-Emre ikilisi prangayı yiyince, Fenerbahçe’nin pas yapma şansı da ortadan kalktı. Dolayısıyla oyunun kontrolü hep Gaziantepspor’da kaldı. Murat Ceylan, sadece markajla yetinmeyip, hücuma da destek verdi. Kenar ortaları ile araya pasları hiç alamayan Güiza ise, az sayıda buluştuğu toplarda Deumi duvarına çarptı. Alex çırpınırken, Emre silik kalmayı tercih etti.
Aragones, takım oyununu bozan Uğur-Kazım ikilisine haklı olarak fazla tahammül edemedi ve Semih ile Burak’ı sahaya sürdü. Bu değişiklikler de Gaziantepspor’un şiir gibi oyununu bozamadı. Fenerbahçe’nin cılız atakları göz boyamadan öteye gidemedi. Güiza, Emre, Alex, Carlos’lu yıldızlar topluluğu Fenerbahçe, ligin ilk 90 dakikasında acılı ezme gibiydi. Taraftarlarının içini yaktı.
Maldonado, adam geçmeye yemin etmiş. Gözden çıkarttığın oyuncudan hedef umarsan, alacağın bu olur. Carlos, Gökhan, Emre ve Güiza’nın adı vardı, kendileri yoktu. Gaziantepspor, futbol için her şeyi yaptı. Akıttıkları terin hakkı, galibiyetti.