Ayaklar konuşmalı

Fenerbahçe, bu sezon Güney Amerika sendromu yaşamaya devam ediyor. Bilica, Andre ve Baroni’nin isteksiz, bitik, halı saha maçı tempo ve anlayışlarının giderek artması çok ilginç. Hatta savaşçı Lugano bile eski havasında değil. Dünya Kupası’ndaki Lugano’yu henüz göremedik. Alex çok polemik konusu yapıldı. Geçmiş sezonlardaki kredisi nedeniyle, takımda yer verilmediğinde, Aykut Kocaman, eleştirilerin merkezi oldu. Oysa Alex, Kasımpaşa maçının son yarım saatine kadar pek fazla ortalıkta gözükmedi. Brezilyalı dördüncü golün ardından futbol topunu esir aldı.

Kamuoyu ve bazı taraftar çevrelerinde Güney Amerikalı futbolcular için, “Bilerek oynamıyorlar. Hedefleri Aykut Kocaman’ı yıpratmak” şeklinde düşünenler var. Baroni’yi Aykut Kocaman defalarca izleyip yönetime aldırttı. Andre’yi bizzat kendisi istedi. Üstelik maliyetleri de oldukça yüksek. Bilica’ya kötü olduğu dönemlerde hep sahip çıktı. Alex için de her zaman özel bir futbolcu olduğunu söyledi.

Bu resme bakıp kötü düşüncelere saplanmanın adı arkadan vurmaktır. Futbolcu huzursuz ise, sorumlu kişi ya da kişilerle konuşur ve medeni bir şekilde sorunun çözümünü ister. Olmadı ayrılma teklifini yapar ve anlayış gösterilmesini talep eder. Bunun dışındaki yıpratıcı eylemler sporun doğasına aykırı olduğu gibi insanlığa yakışmaz ve ihanet olur.

Sportif direktör ve teknik sorumlu Aykut Kocaman futbolun içinden gelen, etik değerleri önde tutan ve adalet duygusundan taviz vermeyen yapısıyla bilinir. Aykut hocanın kül yutacağını sanmıyorum. Art niyetli bir hareket gözlemlediği taktirde, adı önemli değil kimsenin gözünün yaşına bakmaz. Zaten doğrusu da bu. Güney Amerikalılar’ın Aykut Kocaman’a komplo kurdukları teorilerine inanmak istemiyorum. Çünkü kimse bile bile bindiği dalı kesmez. Yıllık kazançları 2,5 milyon Euro’nun altında olmayan Sarı-Lacivertli oyuncuların bu paralara sırt çevireceğine de ihtimal vermiyorum. Son derece ağır suçlamadan kurtulmak Bilica, Andre ve Baroni’nin beyin ve ayaklarında.