Zor işin Hocam...

Yine bir Cuma akşamı ve İstanbul. Bir de trafik buna rağmen her geçen dakika kalabalıkşan Arena. 50 bine yaklaşan bir sevgi topluluğu. Schalke maçından önce son prova Gençlerbirliği sınavı Galatasaraylı Kramponlar adına. Hızlı, hızlı olduğu kadar yoğun baskı ev sahibinden. Girilen pozisyonlar, kaçan goller akla aykırı. Hangisinden başlayım. Hamit’in direklerde eriyen enstanteleri mi, Burak’ın iki adımda topu filelerle buluşturaması mı. Ya da maçın hakemi Özgür Yankaya’nın penaltı hediyesini degerlendiremeyen Drogba’nın vuruşunu mu...

Bana göre geçen hafta Eskişehir önünde kazanılmış bir puanın vebalını ödediler Galatasaraylı kramponlar. Benim tanıdığım Fatih Hoca önce önünde ki maça bakar. Ama sanırım o da Schalke sınavına kilitlenmiş. Yoksa Emre Çolak’ı Amrabat’a tercih etmezdi. Ya da Drogba’nın onca dakika kenarda bekletilmesine göz yummazdı her ne kadar maçı tribünlerde izlemek zorunda kalzsa bile. Yenilen golden sonra Umut’un da girmesiyle 4-3-3’e dönen ev sahibi tüm riskleri aldı. Nafile olmadı, olamazdı kader aglarını örmüştü bir kere...
Hocam bu mağlubiyete sevinende olabilir yakınında. Ben o konulara girmeyeceğim zamanlamayı düşünerek üstelik Almanya seferini de matematiğe yatırarak. Yalnız işin zor. Sneijder’a nasıl bir yer bulacaksın bu düzende. Drogba Burak olur mu. Hamit bir var bir yok. Sezonun en iyi kramponlarından Umut’u ne kadar yanında oturtabileceksin. Ya da abesle iştigal İtalya’ya gidebileceğin söylentileri ne zaman bitecek. Etrafında ki serviscilerin kim, alehine çalışan. Zor Hocam çok zor işin. Hayırlı yolculuklar. Her zaman yanındayız...