Zifiri karanlık...

Arena’nın çakıl taşlı yollarına ve geçen haftadaki derbide oynanan kimliksiz futbola rağmen yine de küçümsenmeyecek taraftar topluluğu. 200 küsur dakikadır gol atamayan ev sahibi bu kez şeytanın bacağını kırabilecek miydi Sivas önünde! Atması gerek yoksa dışarıdaki “Şeytan’ların” mezesi oluyor her geçen gün anlamsızca...

Melo’nun yokluğunda Baros tercih edilmiş sistemde duble santrofora geçilmiş. Fatih Hoca’ya genelde sempatik gelmeyecek bir düzen ama el mahkum ne yapsın. İlk 45’e baktığımızda değişen bir şey yok. Eyvallah, baskın gözüken ev sahibi ama ben ne yapayım neticeye gitmeyen, son vuruşları olmayan baskıyı. Bir Kazım var sahada, hayalet krampon adeta. Ayakta duracak hali yok pes, 75 dakika sabredildi ona daha büyük pes.. Neyse ki Engin’in ‘Karate Kid’vari topu alışı ve imzayı atışı...

İkinci yarı Sivas risk alınca Floryalılar’ın karşı kalede daha net pozisyon yakalayışı. Galatasaray takımının kendine gelişi, günün modası da bu sonradan açılmak.. Baros’a yapılan bariz penaltı, sanırım hakemin aklı Engin’in golünde kaldı. Bülent Yıldırım’dan beklenen performans, şaşırmadım. Sonrası kör gözün parmağı bir faul hakemin bu kez utanışı. İmza, yap-işlet cinsi maçın en iyi kramponu Milan Baros’tan...

Erman’ın golü tedirgin etse de fazla paniğe yol açmadı. Ama Engin’in sorumsuzluğu olacak iş değil yazık. Bu nasıl profesyonellik anlamak imkansız. Arkadan Elmander’in kırmızısı bu kez 7 Aralık cinsinden. Anlayan anladı. Her şeye rağmen, Galatasaray uzun süre sonra 3 puanla tanıştı. ‘Tünelin ucundaki ışığı gördün mü’ diye sorarsanız, ‘şimdilik zifiri karanlık’ derim, hele böyle hakemlerle...