Umut...

Her an maç altı olduğumuz serinin son akşamı, en azından iç hatlarda! Ortaçağ futbolumuz kaldıramadı bu trafiği. Sakatlıklar, bolca hakem hataları ve göz saglığımızı bozacak kadar ileri derecede bozuk bir futbol. Neyse biz ne desek boş, cebine milyarları koyan kramponlar düşünsün, vicdanlarının muhasebesini yapacak halimiz yok...

Maçtan önce duygu dolu anlar, futbolumuz da devrim yapan iki isimden biridir Jupp Derwall. Diğeri ise hepinizin bildiği Sepp Piontek. Maskeler hoştu ve layıkıyla suretlerde yerini aldı. Büyük Usta’ya böyle bir akşamı hazırlayan beyinlere saglık, helalinden koskocaman alkış. Yine bir ilklere imza Galatasaray adına oldukça şık durdu. Tabii Alparslan Dikmen’i de unutmayalım satırlarımız da, başka bir adamdı bambaşka nur içinde yatsınlar...

Önce ilk yarı, maça sıkıntılı başlayan Galatasaray üzerine gelen Eskişehir ataklarını eritirken hızlı hücum etmeye çalıştı böylece son haftalarda üzerindeki rehaveti atmış göründü adeta. O ana kadar mevkisinde belli açıklara yol açan, Gökhan Zan’ın golünden sonra derin bir oh çekti ev sahibi. Gerçi yine tek santrafor çıktı Galatasaray ama Elmander’e arkadaşları daha çok katkı sağladılar ama bu futbolcu bir çok pozisyonda ağır kaldı...

İkinci 45 ve maçın tamamını özetlersek, Melo’nun basit imzası geceye noktasını koydu. Başta Selçuk ve her geçen dakika formasına ısınan Rierra’ın performansı ve Melo’nun zekası Galatasaraylılar’ın stattan memnun ayrılmaları için en önemli sebeplerdendi. Bu takım ama öyle ama böyle düzelecek dün akşam bunu gördük. İnanmayanlar mı onlar her vakit sivri olmak zorunda hissederler kendini, akbaba misali takılmayın. Umutla bakın geleceğe, göreceksiniz her şey güzel olacak...