Tek rakibi...

Galatasaray adına zorlu viraj. Kesintisiz 11 saatlik yolculuk, bitkin adaleler, yıpranmış sinirler, bir de play off’a kadar sürecek liderlik stresi her daim. Rakibi bu sezonun deyim yerindeyse taş gibi takımı, kendi sahasında hiçbir büyüğe pes etmemiş Sivasspor. Başkan’larının da gelişi ayrı bir motive. Floryalılar da kadro ezberlediğimiz gibi belki de başarının en önemli göstergesi, Engin yok, Riera görevde dogal olarak...
Her iki takımda iştahlı, keyifli. Konuk takım gömülü, “Ailecek gel üzerime” diye davetiye çıkarıyor rakibine adeta, dönen toplarda ben akşamı kurtarırım planı, tilki hesabı. Neco’nun jenerikvari imzasından sonra bu taktik daha da hayata geçiyor ve tüm 45’e yayılıyor. Risk. Merkezin yükü tamamen Melo’da. Yardım fazla yok, duble risk. Fatih Hoca seviyor böyle ekşinları, denecek bir şey yok...
İki sol ayaklı Emre ve Riera’dan birini çıkarıp sağ kulvarda Aydın tercihi dogru bir hamle, kaosun sonu. Ujfalusi’nin tıngır mıngır golü derin bir oh. Sonrası karşılıklı denemeler. Sivas’ın gayreti. Aydın ve Neco’nun imzası ve foto finiş. Biraz da Muslera. Sezon sonu bu eldiveni tutmak oldukça zor olacak. Öyle bir performans çizdi ki Uruguaylı kaleci, kelimeler yetmez.
Taraftarın en çok çekindiği deplasman da kayıpsız geçildi. Dün gece Neco, Muslera, Melo, Ujfalusi ve Hakan Balta arkadaşlarından daha fazla alkışı hak ettiler. Böyle zorlu bir yolculuktan sonra atılan 4 imza ve alınan 3 puan alkışlanmalı. Son olarak Mehmet Demirkol’un dediği gibi “Galatasaray’ın tek rakibi play off.” Bana göre o da rakip olamayacak bu gidişle...