Sevinin doyasıya...

Konuğa bakarsak tam tersi. Fenerbahçe maçına kadar kâh öyle kâh böyle, Türkçe meali şinanay yavrum şinanay. Sonra bir kendine geliş, ‘kafanıza saksı mı düştü beyler’ dedirten. Aslında bizim yaptığımız düpedüz geyik. İşin gerçeği Fatih Hoca’nın ısrarından çabuk vazgeçmesi, duble santrforun devreye girip kanatların içe çekilip merkezle haşır neşir olmasıyla kazanan bir Galatasaray...İlk 45 önce bir bocalama, oynamak isteyen cesur bir Orduspor, sonrası sunulan ikram karşı çıkmayan Baros nihayet. Kaçan goller Kazım, Elmander hangisini sayayım ki, sürüsüne bereket. Ordu’nun temiz oyunu ve cömert misafir kramponlar. Olacak futbolda var bunlar ama sonrası aramakta var. İki haftanın havasını çöpe atmakta. Neyse bu yarı böyle sona erdi...İkinci yarı kontrollü daha Floryalılar aman aman bir tatsızlık çıkmasın edasında. Kontralarla yükleme ve sonuç. Baros’un nefis mektubu, okuyan bu sefer Kazım. Bir suskun adamdan daha gol vuruşu. Ona da nihayet. Golden sonra tamamen hakimiyetin İstanbul takımına geçmesi. 3 puana uzanış derin bir oh! Herhangi kaza yok sıyrıkta. Yükseliş devam ediyor. Yönetimin ilk yarının sonunda planı liderlik değildi, o yüzden bir sürü futbolcuyla transfer adına hâl hatır sordular.. Şimdi ise işler güzel gidiyor. Fatih Terim’in yabancı alımından soğuması, bu nedenle. Yoksa Reyes’e hayır demek zor. Yepyeni bir takım, ligin zirvesinde bir Galatasaray boşuna telaşlanmışız. Devam hep böyle, çok üzüldü bu taraftar artık sevinme vakti...