Sevinin...

Zaten Ebue’nin son maçtaki hareketinden sonra bence tekrar forma alması sıkıntı yaratırdı takım içinde. Melo’ya kızarız ama bu takımda elzem olduğu her yokluğunda hissedildi. Kısaca cezalı Terim’den akla yakın bir tertip Eskişehir karşısında.

Önce ilk 45. Devrenin adamı Muslera gerisini anlayın. En az iki yüzde yüzü eritti eldivenlerinde Uruguay’lı. Floryalılar ne oynadılar, amaçları neydi ben anlamadım. Anlayan bir zahmet açıklasın. Bir Burak’ın kafayla vuruşu o kadar. Anladık başta da söyledik zor deplasman ama bu kadar basiretsiz oynamanın ne anlamı var. Bir Melo can siparene, bir de aklıyla oynayan ve etrafındakileri oynatmaya çalışan Drogba başka kimi koyarsınız cümle içerisine diye sorarsanız, arkada boğuşan Gökhan Zan derim o kadar.

İkinci yarı aynı senaryo. Abartmıyorum ev sahibi armalı Alper ve Erkan’dan başka kimse oynamıyor diğer 20 kişi onları izliyor. Galatasaray’ı bu sene hiç bu kadar kötü görmemiştik. Ne bir organize akın, ne yardımlaşma. Bırakın bunları şut bile yok bitiş düdüğünden evvel Drogba’nın serbest vuruşunu saymazsak. Olacak şey değil. Son dakikalar ev sahibinden 3 kez ardı ardına direkte patlayan enstanteneler, lidere yakışmayan. Sanırım maç bittiğinde Floryalı kramponlar alınan bir puana, galip gelmiş kadar sevinmiştirler tabi içine sindirip sevinebilirlerse eğer. Bu bir uyarı olmalı Edirne ötesine yolculukta.