Noel gecesi!

Galatasaray’da her mevsim aynı senaryo. Bütün kramponlar eşittir, yabancılar daha eşittir. Kaba tarifiyle, affınıza da sığınarak Florya ‘Dingo’nun Ahırı’ olmuş. Sizin kendinize saygınız yoksa, taraftara olsun. O taraftar ki çarşamba gecesi saat 21.30, tribünde yerini almış, avazı çıktığı kadar bağırıyor gönül verdiği takımı için bu ayaz gecede...

Beni şoke eden Rijkaard’ın niye orada olduğu. Noel zamanı ver takımını tercümanına git bayramını kutlamaya. Ayıptır ayıp! Galatasaray bu kadar sahipsiz mi? Oynadığın rakip ataryemez spor değil Trabzon, özel maç mı, asla senin müzeni süsleyen en fazla sahibi olduğun Türkiye Kupası. Avrupa Ligi’nde rotasyon masallarıyla tüm karizmayı alabora ettin, sıra buraya mı geldi ?

Maç mı, tüm olumsuzlukların aksine, tatil matil dinlemeyen, biz sizin için de oynarız, bizim mesleğimiz futbol diye haykıran aslan yürekli futbolcuların onur mücadelesi. Başta Arda ve diğerleri. Oyuna büyük bir hırsla başlayan nefes aldırmayan baskının semeresi sonucunda, kaptanın nefis asistiyle Caner’in şık imzası. İkinci 45 yine Arda Turan. Resital mi, şiir suaresi mi, ellerimiz kızarana kadar alkış.

Hollandalı hocayı kurtaran, iddacıları batıran bir oyun. Sevgili Arda, yine yük fazla, ama yine altından kalktın. Değil hocanı, bu kulübü yönetenlere derin bir ‘oh’ çektirttin. Yahu bu yabancılar ülkelerinden dönmesinler mi denen bir performans. Vallahi şaka bir yana Leo Franco’ya Atletico Madrid’in basın sözcülüğü yakışıyor. Aykut’u düşünmeyene yazık! Diğerleri mi ? Her şeye rağmen yine de fazla özletmeyin...