Melo'dram

Şampiyonlar Ligi’nden moral bozukluğuyla iç hatlarımıza dönüş. Gerçi bu ezikliğe de gerek yok, ben finale bakarım, filmin başına değil, tekrar söylüyorum. Bu takım en az 10 puan çıkartacaktır Edirne ötesinde, bu maçın skoru ne olursa olsun. Neyse konumuza gelelim. Liderin bu kez rakibi her geçen gün forma giren Eskişehirspor, artı Ersun Yanal gibi bir beyin. 35 bin taraftar eski maçlardan bir nebze de olsa az. Normal sıkışık maç trafiği ve yine Türkiye’nin en modern stadına gidiş hala sıkıntılı, anlaması güç.

Öyle bir ilk yarı ki tamamen abes. Merkezde bir komedi sormayın gitsin, iki pas isabetli olsa dişimi kıracağım. Bir de topuk pası yapmayı deniyorlar fanteziyle eşdeğer iyi mi, hem kel, hem fodul hesabı. Hele bir Melo var, inanılmaz! Ya harbiden geçen yıl izlediğimiz Melo mu dedirten. Yok hazırlık kampına katılmamış falan bahane, var başka bir neden, aranmalı. Ben adını koydum ‘Melo’dram’ kabul ederseniz...

İkinci yarı biraz daha hareketli ve mantıklı Floryalılar. Tabii bir de Fatih Hoca yukarıda söz ettiğimiz arkadaşı (çok geç de olsa) yanına alıp Amrabat’ı oyuna sürmesi akşama renk getirdi nispeten. O ana kadar sessizliğin sesini yaşayan tribünler de kendine geldi. Akşamın ender iyilerden Riera’nın çabası, Umut’un gayreti ve Kuzey’in oğlu Burak’ın imzası. Sonra öyle bir gol yenildi ki bin kunduz! Muslera dışında tüm defansa kal getiren, anlaşılması akla zarar. Böyle gol yenmez, bin defa yenmez. Bunun adı ayıptır ayıp. Kan kaybı devam ediyor. Problem değil, çok erken. Sonu hayrolsun.