Kewell ve Lincoln

23 dakika al gülüm ver gülüm. Bizlerde eyvah yine bitse de gitsek mi edası. Sonrasında Sabri ve Kewell’ın bindirmeleri, Lincoln’ün bu böyle gitmez tavrı sıkıntılı dakikaları bitirmeye yetti. Söz Kewell’dan açılmışken saçının telinden ayağının tırnağına kadar futbolcu olan Avusturalya’lı bir takım için çok büyük zenginlik. Tabii ki kulvarında oynatılırsa. Skibbe’nin ısrarla onu sağ tarafta kullanmasının nedeninin Arda olduğunu biliyoruz. Arda’nın sağ kulvarı da ustaca harmanladığını görmüştük, en azından geçmişinden. Alman hocanın ikinci inadı ise Mehmet Topal varken Meira’nın ön liberoda rol alması ısrarı. Halbuki Portekizli’yi arka ikiliden birine koysa Mehmet’in varlığında Ayhan’ın yükü azalacak, Barış mumla aranmayacak. İkinci devre konuk takımın bu kadar pozisyon bulmasının altında hep bu dertler yatıyor. Bir de Baros problemi var. Şanssızlık mı, yoksa basiret sorunu mu anlamadık. Gayretiyle son vuruşları aynı paralelde yürüse sorun yok. Acil dinlendirilmeli, Ümit Karan devreye girmeli.
Kewell ve Lincoln’ün şık golü haricinde yine keyifsiz bir akşam geçirdik Sami Yen’de. Arda’nın rahatsızlığı da tuz biber. Geçmiş olsun! Bu keyifsizliği yaşatan sadece kramponlar değildi elbet. Türkiye’nin en güvenilir hakemi olarak gördüğüm Selçuk Dereli’nin, Baros’a yapılan ve penaltıya giden iki faulü görmezlikten gelmesi garipti. Anlaşılan birileri karşı-yaka da iyi çalışırken diğeri adeta şamaroğlanı. Geçelim.
İkinci gariplik Galatasaraylılar’ın üzerindeki formalarının uyumu! Kelimenin tam anlamıyla zevksizlik abidesi. Daha doğrusu takım elbisenin altındaki beyaz çorap misali. Bu futbola böyle imaj, sizde haklısınız...