Kaybolan yıllar

Artık yarım puan kaybetme gibi bir hovardalık şansın kalmamış. Rijkaard’ın aymazlığı, futbolcu sorumsuzluğu ve giderilemeyen sorunları derken buraya kadar geldik. Hagi-Tugay ikilisinin Florya’ya yeni bir renk kattığı kesin, geçen hafta ki jenerikte buna şahit olduk. Ama istikrarı sürdürmek artı zirveye yaklaşmak adına her maç final, nasıl olacak, zor olacak ancak imkansız değil. Rakibi Antalyaspor çetin ceviz, puan sıralamasında ki yeri bunun en açık göstergesi.

Maç başladı ilk dakikadan itibaren Hagi farkı da belli oldu. Rumen hocanın kuralları kısa zamanda yerli yerinde, üstelikte göz okşuyor. İlk olarak koşmayana, pres yapmayana ekmek yok. Herkes görevini yapıyor yardımlaşma ki bu çok önemli, maksimumda. Bu kadar eksiğe, sakata rağmen sırıtan yok desek abartmayız. Tabi bir de Pino gerçeği var, tutabilene aşk olsun. Rijkaard döneminin figüranı şimdi ise bir yıldız, tek santrafor rolünde dün gece Oscar, Kolimbiyalı futbolcuya geldi. Gerçekten onu izlemek büyük bir keyif. Aa her şey bu kadar güllük gülistanlık değil elbet. Arkada zafiyet devam ediyor. Rakibe verilen çok ucuz pozisyonlar ve her daim panik havası. Merkezde top tutabilen bir Misimoviç var geri kalanlar hırslarıyla ama kazma kürek yaktırır misali.

İkinci yarıdaki sıkıntıya rağmen ev sahibi 3 altın puanı kaptı. Maçta yer alamayıp basın tribününün önünde oturan futbolculara bakıyorum. Arda, Baros, Kewell ve Ayhan. Yarın bu arkadaşlar dönecek, işte ben o zaman Rijkaard’la kaybolan yıllara yanacağım, ya siz sayın yönetim...