Kanında var

Benfica’nın kartalı, Galatasaray’ın aslanı. Hangisi üstünlük sağlar?.. Zor gece zor. Üstelik kafaların nerede olduğunu söylememe gerek yok. Hepiniz tahmin ediyor sunuzdur sanırım. Meşin yuvarlağın rengi sarı-kırmızı. Bu işte bir hayır var. Beklenenin tersine, oyuna sağlam ve akıllı başlayan biziz. Evet, pozisyon veriyoruz ama, pozisyon da buluyoruz. Paslar adrese, yanlış yok. Asla kabuğuna çekilip, zavallı bir görüntü çizmiyor nam-ı diğer ‘Avrupa Fatih’i... Eee... Ne de olsa kanında var.
Skibbe, Baros’un yanına Ümit’i koymuş, cesurca. Ama Milan merkeze yakın. Golcü kimliğini askıya almış. Yardım amaçlı, doğru bir tercih olarak. Ayhan, metrekare hesabı, sahada basmadığı yer yok. Arda bildiğiniz gibi. Sabri, sağ kulvarı arşınlıyor, üstelik tek başına. Servet mi?.. Alnından öpüyorum. Kaç kişilik oynadı, ben hesap edemedim. Lincoln bir değil. Öldürücü asistleri Baros kullansa, bir dakika sonra sevineceğiz. Olsun. İstikrar abidesi Emre, öyle bir vurdu ki, Allah’ına kurban. Azdı deli gönül durur mu hiç. Nefis bir kombinasyon... Bu kez Ümit Karan. Ne oluyor yahu, Kopenhag’ta mıyız? Abarttık sanmayın. Edirne dışında bu duyguları öyle bir özlemişiz ki, Galatasaray futboluyla, bütün özlemlerimizi giderdi dün gece. De Sanctis ve Hakan Balta olmak üzere görevini yapmayan hiçbir krampon yoktu.
Skibbe senden özür dilemiyorum ama, Kalli’yi de ekleyerek sana teşekkür ediyorum. Bizi ve ülkemizi sevindirdiğin için.