İmece de nafile!

Ertuğrul Sağlam ve Lucescu’nun imece usulü yardımlarıyla geriden Kalli tamponlu Skibbe, dolayısıyla Galatasaray, Metalist önünde. Konuk takımdan başlayalım, alışık olmadığımız stille. Deyim yerindeyse; taş gibi ekipler. Daha doğrusu, oyun bozan kramponu borazan. Süratli, ne yaptığını bilen, üstüne üstlük endamları da yerinde. Kontraları baş ağrıtır biçimde... Ağrıttı da. Arda ve Lincoln’ü öyle bir ezberlemişler ki, tüm maç kelepçe taktılar, bir daha da bırakmadılar. Görüntü bu olunca, ‘Ne yapacağız şimdi’ demedik desek, yalan olur. Floryalı arkadaşlar, topu yere indirmek yerine sürekli şişirince, Metalist’in ekmeğine de yağ sürdüler. Araya atılan bir kaç top dışında, bumerang misali, her pozisyon suratımıza çarptı adeta.
İkinci yarıda Emre Aşık’ı çıkartıp, Meira’yı özlediği yere döndüren Alman hoca, Barış'ı da Ayhan’ın yanına monte etti. Gözlerime inanamıyorum. Birisi çimdiklesin beni. Aylar sonra, nihayet isabetli bir hamle. Doğru karar hemen etkisini gösterdi. Meşin yuvarlağı yere, hatalar da minimuma indi. Lincoln, Ayhan ve Arda’nın kısa zamanda olsa, mükemmel pas trafiği keyif verdi. Tam bir şeyler olacak derken, o ana kadar sessizliğini bozmayan ‘istikrar abidesi’ Servet’in mucizesini yaşadık. Tam bir sakarlık ve giden 3 puan. Olmadı, olacak gibi de değildi. Gün geçtikçe eriyen umutlar artık kendini züğürt tesellisine bıraktı. Bundan sonra, işimiz papatya falına kalacak galiba... Liderliğe rağmen.