Galatasaraylı Efendi'ler...

Tabiri caizse deplasmanda etek giymeyen, özellikle son zamanlarda göze hitap eden futboluyla zaten sınıfı geçti Floryalılar ailecek. Çarşamba suaresindeki rakibi şu ana kadar hiç de küçümsenmeyecek seviyede puan toplayan Manisa...

Önce ilk 45 saman alevi gibi bir ev sahibi, oynatmayan konuk. Bu oynatmada kasap havası olsa da, futbolda bu var, hele maçı Özgür Yankaya yönetiyorsa. Hani şu MHK Başkanı Yusuf Namoğlu’nun manevi evladı varsayılan, sosyete diliyle Başkan’ın mentörü olan düdük. Tahrik değil bunlar yanlış anlaşılmasın. Belediye maçını kimse unutmadı. Kusura bakmayın yazmazsam içim rahat etmez, ama bu böyle. Neyse fazla slogan atmayalım şöhrete ihtiyacımız yok, çok şükür o etiket üzerimize yapışmış zaten yılların emeği olarak. İlk yarı Selçuk’un nefis asisti, Emre’nin acemiliği başka da bir şey yok, zero...

İkinci yarı sıkıntı bir türlü aşılamayan Manisa duvarı. Sinirler maksimumda, stres de. Emre, Engin değişikliği. Ben seviyorum bu deli adamı, canını veriyor adeta forması için. Engin için konuşuyorum. Aaa o da ne gol oldu, imza Selçuk İnan. Yıllardan beri duran top özlemi Karadeniz sahillerinden Arena’ya.

Melo’sundan malzemecisine kadar övgü. Belki görüntü futbol adına temiz değil, ama istediler, hem taraftarıyla, hem kramponuyla helal. Galatasaraylı da gün sayıyor ( ! ) ligi zirvede bitirsin, şampiyonlar ligine katılsın diye. Bu Ali Sami Yen farkı, bu Galatasaraylı Efendi’ler farkı anlamayanlara dip not; ahlak, seviye, terbiye ve en önemlisi hak yememek adına. İyi seneler...