Bu maç böyle bitmez

Rakiplerin, özellikle biri, ama öyle, ama böyle kazanmış. Ağlamayana meme yok misali. Gözyaşları yerine damlamış, başarmışlar. Hadi onlar bu taş devrinden kalma taktikle yollarında yürüyor. Ya sen ? Çıkıp gece karanlığında, üstelik hiç gerek yokken atmışsın sloganı resmi sitende kendini haklıyken, haksız duruma getirerek. Bin kunduz! Aferin size!

Yahu maç yazısı yazayım diyorum. İmkansız. Her taraftan çığlık, haykırış, isyan dolu mesajlar. Deşarj olalım diyoruz, şarj oluyoruz her dakika. Allah taraftara sabır versin, söylecek kelime, kurulacak cümle bulamıyorum. Tekrar sabırlarla temennisiyle uzanalım Antalya'ya...

Bir ay içinde 3. kez karşılaşıyor Antalyaspor ve Galatasaray. İki maç gazozuna olmasa da rotasyonlu geçmiş berabere bitmişti. Bu kez tam takımlar ve puan kaybetme opsiyonları sıfır, zirve ve dibe vurma matematiğinde. Golle başladı akşam, Sneijder 'in müthiş futbol zekası, Alex'in ben buyum dedirten asisti ve Burak'ın imzası. Mancini 'nin futboluna alışalım keyif veren futbol, sürekli pres, ama yürek hoplatan açıklar. Bazen rakibine nefes aldırma, bazen de kontralarla skor ara, ama bazen de... İşte o verilen açıklardan gelen her an geliyorum diyen bir Tita golü. Arkadan yenilen oldukça acemice bir gol daha konuk takım adına. 25 dakika oyna işler bir anda ters dönsün olacak iş değil...

İkinci 45, hal ve gidişatta değişiklik yok. Önce Ceyhun'un sonra da haklı olarak oynadığı dakikaya kadar pek varlık gösteremeyen Drogba'nın kenara alınışı. Bir de tavır kulübeye, Fil Dişili yıldızdan. Neyse biz oyuna dönelim. Umut ve Veysel'in alınışı geç kalınsa da doğru tercih. Son 7 dakika da tüm riskleri alış ve 3-5-2 ye dönüş. Umudun bitmesine izin vermeyen Umut'un kafası. Ve berabere. Melo, Burak, Alex ve bir tutam da Sabri. Yetmez. Deplasman fobisi devam ediyor, şampiyonluk yarışı da. Merak etmeyin...