Avuçlar yalandı...

Önce, Özhan Ağabey’in heykelinin açılışına gittik. Duygu yüklü dakikalar etrafımızı sardı, sarmaladı, anlatılmaz yaşanır. Beşiktaş Belediye Başkanı İsmail Ünal ve arkadaşlarına avuç dolusu teşekkür. Oradan yolumuz malum, TT Arena. Stat krizi, yeni kramponlar, yönetimdeki kaos ve Polat’ın silkinişi, tüm bunları bir hafta içinde yaşayan Galatasaray, kolay değil. Bazıları protesto bekliyordu, özellikle pusudaki Anti Adnancılar. Avuçlar yalandı, tek çatlak ses gelmedi kulağımıza. Taraftar doğrusunu yaptı, monşerlerin piyonu olmadı salt takımını destekledi helal...

İlk 11’lere bakıyorum, bir defo olmak üzere diğerleri için itirazımız yok. Peki ama niye kimse yerli yerinde değil. İstepne santrafor Kazım ve yine aynı şekilde stoper Cana’yı baştan hatırlatalım. Oysa defoyu hiç oyuna sokmayıp sağ tarafa Kazım’ı, gol yoluna Stancu’yu koyamaz mıydı? Ne bu zorlama! Of of içim daraldı vallahi, her gelen Müslüman mahallesinde salyangoz satmaya kalkıyor. Bütün bu dezavantajlara rağmen ev sahibinin geçmişe oranla istekli üstelik ısıran, hırslı, rakibine pabuç bırakmayacak cinsten bir oyun sergilemesi izleyenleri memnun etmiştir sanırım. Tabi Yekta’nın şık ve estetik futbolu da...

Stancu ve Insua’nun girmeleri artan baskı ve sürpriz golcü Servet’in imzası, üstelik Arena’da ilk golü atarak tarihe geçmesi... Transferlerde 0 hata. Yekta’yı yazdık, ya oyuna sonradan giren Stancu, ilaç desem? Aslantepe’nin akustiği ve atmosferinin de katkısını unutmayalım, bu ortam ölüyü diriltir. Açılışa Erdoğan gelmişti, bugün yaşanan törene Kılıçdaroğlu.. Adnan Polat’ın dediği gibi, “Galatasaray Türkiye’dir” desem abartmayız sanırım...