Arda Arda Arda

Galatasaray geride kalan iki maçın acısını çıkarırcasına, istekli çıktı Antep önüne. Arda’nın incesi, Kewell’ın büyüleyici vuruşu... Adama boşuna ‘büyücü’ demiyorlar. Attığı golle hafta içi fi tarihinden kalma hastalığını gündeme getirenlere, selam olsun diyordu Avustralyalı haklı olarak. Gol pozisyonlarını yazıya dökmek, pek huyum değildir. Ama gerek hazırlanışı, gerek finali derslikti Arda-Kewell işbirliğinin. Ardından Lincoln çıktı kürsüye. Şu bir gerçek ki, bu takım Lincoln’lü bir başka oluyor. Tabii Brezilyalı oynarsa. Oynadı da... Hem de tüm gücüyle ve şıklığıyla. Arda’yı unuttum zannetmeyin. Florya’nın afacanının refleksi heyecanı arttırdı sadece. O kadar hata kadı kızında da olur diyelim. O pozisyon hariç, negatif hiç bir hareketi yoktu. Ve gecenin yönetmeniydi bir anlamda. Kendi dışında takım arkadaşlarını da oynattı, figüran olmalarına müsade etmeden. İmzasını da sona bıraktı.
Galatasaray’ı toparlanmış gördük. Bunda futbol oynamak isteyen Antepli oyuncuların da payı büyüktü. Özellikle ilk yarısı keyifli bir maç izledik. Baros’un cömertiği, hakemin Arda’ya yapılan penaltıyı vermemesi ve ters kararları gerilimi son ana kadar taşıdı. Hemşehrilerinin puan kaybettiği haftada Galatasaray zorluk dereci yüksek olan karşılaşmada, üç puanı hanesine yazdırarak perşembe akşamı için moral depoladı. Ne diyelim, darısı Portekiz gecesine.