Standarda yakın

Konyaspor bekleyince Galatasaray kendi standardına çabuk ulaştı. Onca değişim ve eksiğe rağmen.

Boey ve önündeki partnerleri kadar olmasa da Kaan-Zaha kanadı işledi.

Galatasaray şiddetli bir baskı yapmadan, çoğunlukla ikinci bölgede kazandığı toplarla atak sıklığı yarattı. Bu durum, pozisyonları getirdi.

Ancak bu konfor skoru değiştirmedi. Icardi’nin son 2 aydaki vuruş stardardı (!) diğer oyuncularda hayat buldu.

Son anda kadroya giren Deniz Ertaş’ın soğukkanlı duruşu ve cesaretini de takdir etmeli. Harika bir performanstı.

UEFA verilerine göre Şampiyonlar Ligi’nde bulduğu pozisyona oranla çerçeveyi tutturmakta zorlanan Galatasaray’ın, ıskalarla geçirdiği ya da Deniz’i aşamadığı 45’in devamı da aynı şekilde gelişti.

Bir atak tekrarında Abdülkerim’in volesi skoru Galatasaray’a, oyunu Konyaspor’a çevirdi.

Gol sonrası özellikle Moreno ile driplinglerle ikinci bölgeyi çabuk geçti konuk. Toreira’nın yokluğu da bu andan itibaren hissedilir oldu.

Konya oyunu dengeleyip, skoru değiştiremeyince Okan Buruk’un 85’teki hamlesi geldi. 3-4 pozisyonu birden değiştirip, Konya’nın rahat çıkışlarını engellemek için 4-4-2 dizilişiyle Zaha’yı Halil’e partner olarak atadı.

Maçı bitiren hamle de bu oldu. Galatasaray, Konya çıkışlarını engellediği gibi rakip yarı alanda kazandığı ve bulduğu kornerlerle maçı bitirdi.