Sorun kadro değil

Tarafsız bir futbol analizinde İtalya’nın yaptıklarını anlatmak gerekir. Doğrudan göbekten oynadıklarında bile yarattıkları alanları mesela.

Hücumcularının sahte koşuları, kapalı savunmada bile boş bir beyaz formalıya topu atışları, topu çok çabuk geri alışları ve daha fazlası..

İtalya, tarihinin en iyi dönemlerinden birinde, itirazımız yok ama fark dün geceki kadar büyük değil. Burada, İtalyanlar’ın kendi standartlarının üzerine çıkması, onlar adına sevindirici ama bizim bu kadar düşüşümüz de hiç doğal değil.

Şenol Güneş, kulüp takımlarını çalıştırdığı dönemde de zor maçları benzer şekilde oynadı. Rakip ataklarında kapılacak toplarla oyunu genişletip, hızlandıracak hücumcularla hedefe gitmeyi arzuluyordu. Dün gece ana gayesi bu olan bir plan arzular gibiydi. İtalya’dan önce bizim çocuklar planın işlemesine izin vermedi! Uğurcan hariç, tek tek hiçbiri kendi seviyelerine bile ulaşamadılar.

Topu, 5 metre ileriye atamamak, yerden kalkmak üzere olan arkadaşına pas vermeye çalışmak, baskı yemiş savunmacıya geri pas yapmak ve daha fazlası kastettiğim.

İtalya bu tedirginliği farkettikçe, Okay merkezli savunma hattını geriye itti.

Varoluş sebepleri hücum etmek olan Burak, Çalhanoğlu, Yazıcı ve Kenan tam bu sebepten atıl hale geldi. Yetenekli hücum grubumuzla savunma yapmak zorunda kaldık.

Bu teslimiyet sakarlıkları beraberinde getirdi. Sonrasında da skoru.

Buraya, hatırı sayılır bir zamandır birlikte oynayan, tamamı yetenekli bir oyuncu grubuyla geldik. Bu ekibi oluşturmak kolay olmadı. Elbette şimdi ezber bozmamak lazım.

Bu kadar kısa ömürlü bir turnuvada yeni arayışlara girmeden dün geceki ya da çok az revize edilmiş bir 11’le 4 gün sonrasını planlamak gerek.

Değiştirmemiz gereken şey esame listesi değil.