Mitroglou-Diagne karışımı

Zemin iyi gözükse de her geçen dakika ağırlaştı. Perşembe-pazar trafiği de önemli elbette. Üstüne üstlük önce Manu, ardından Sissoko'nun deparları...

Galatasaray'ın boyu uzadı. Marcao-Luyindama ikilisi orta sahadan uzaklaştı. Beklere dahi mesafeli kaldılar.

Akhisar geri koşturdukça bu ağır sahada hücum için eforu azaldı Galatasaray'ın. Asıl problem ise organizasyonsuzluktu. Ya da kağıt üstüne çizdiklerini sahada yapamamaları.

Ortaya konan oyundan anladığımız şu; Mitroglou duvar olacak, Belhanda, Feghouli, Emre Akbaka, Onyekuru hatta Ndiaye yakınlaşacaktı. Kısmen başarabildiler. Mitroglou'nun duvar pası yaptığı topların devamında çoğunlukla Mariano ile ceza sahasını orta yağmuruna tuttular. Bu planı finalize edecek oyuncu sürpriz koşularıyla gelecek Luyindama'ydı.

Muhtemeldir ki Fatih Terim, skoru erken bulup mücadeleye öyle devam edecekti. Luyindama da bu kadar ileri geri yapıp, bu kadar çok yorulmayacaktı.

Galatasaray'ın beceriksizliği kadar Akhisar'ın cansiperane direnişini de pas geçmeyelim. Kalesinde Lukac her dakika takımını daha da cesaretlendirdi. Cocalic mükemmel zamanlamalarla Galatasaray hücumcularının umutlarını kırdı. Ta ki 90+5'e kadar. Lukac-Cocalic karışımı bir hata, Galatasaray'ı tekrar yarışa itti.

'Diagne'nin maçı olurdu' diyenlere de saygı duyarım zira o transfer olduktan sonra ilk kez bu kadar top atıldı ceza alanına. Öte yandan Mitroglou'nun son vuruşlarda bekleneni verememesi. Soğukkanlılıkla attığı gol, klasına ve tecrübesine yakıştı. Lakin, Diagne'nin yokluğunda rakip stoperlerin bu kadar kusursuz olması onun ceza alanı içindeki performansını sorgulatır bir detay.

Akhisar maçının kanıtladığı çok şey var. En önemlisi ise şu: Galatasaray'ın Diagne-Mitroglou karışımı bir hücumcuya ihtiyacı varmış. İkisi de tek başına yeterli değil.