Kazanmaya ikna olunca...

Galatasaray, 97 dakika gözüken maçın toplam 10 dakikasını geride oynadı. Önemli reaksiyonlar verdiği anlar, gol sonralarıydı. Maçtan kopmamış olmalarının öncelikli sebebi bu. Çabuk döndüler.

Buna rağmen, psikolojik olarak düştükleri anlar da oldu. O zaman Manchester United varmış gibi hissettik sahada. Eski ManU elbette. Özellikle Rashford’un yıpratıcı deparları ve Bruno Fernandes’in topla ne yapacağını kestiremediğimiz anlarda.

Galatasaray, iki kez geri düşüp rakip kaleye gitmeye zorunlu kalınca, yıldızlarının potansiyeli de ortaya çıktı.

Varane’ın lider olduğu Manchester savunması düzenli kalmak bir yana neredeyse darmadağın oldu.

Özellikle Barış’ın sağ kanattan fuleli bindirmeleri ve ceza alanına çok adamla girmek, İngilizler’in genel saha dizilişini alt üst etti. 10 kişi kalıp, geri koşmaya başladıkları için yıprandılar. Rakibin bu düşüşü, Galatasaray’ın soğukkanlı kalmasını sağladı. En önemlisi Old Trafford’da kazanabileceklerine ikna oldular.

Manchester’ın topla çıkmaya çalıştığı akınların çoğunda, hızlı ve çok adamla pres yaparak, rakip savunmayı dağılmış halde yakaladılar. Penaltı da Icardi golü de böyle oldu.

Kazanma kültürü de baskın gelince Galatasaray, Kopenhag beraberliğini telafi eden bir galibiyet aldı.

Okan Buruk ve oyuncuları kartları yeniden dağıttı. Şimdi soru şu; zayıf halka kim? Kopenhag mı Manchester mı?