İllüzyon mu?

Bu maçın en iyi tarafı büyük bir illüzyon yaşamıyor olmamız. Mucizevi 3 puana seviniyorken, şansın yanımızda olduğunun farkındayız.

Bizzat Stefan Kuntz’un bunu söylüyor oluşu önemli. Diğer sevindirici taraf ise bir aylık bir süre kazanmamız. Belki analizlerimizi daha sağlıklı yapıp, sorunların üzerine çokça düşünebileceğimiz bir süreçteyiz.

Belki de Kuntz’un, “Oyuncularla konuştuk. Bu taktikle rahat edebilir misiniz”, diye bahsettiği o plana çalışma fırsatımız var.

Diğer yandan endişe verici boyutta bir tablo görmek mümkün. Başta oyunun merkezi olmak üzere hiçbir şeyi değiştiremiyoruz. Ozan, Orkun, Berat.. Kim girse çıksa, hiçbir şey değişmiyor. Üstelik topu kullanma becerisi düşük Letonya karşısında bile. Dün gece onlar gibi savunma refleksi göstermeyip, saldırmak isteyen bir rakip olsa karşımızda ne yapardık? Topu rakip kaleye bu kadar yaklaştırabileceğimizden dahi emin değilim.

‘Tarihin en iyisi’ dediğimiz jenerasyonun birkaç sefer tüm kapasitesiyle ve birlikte, başarılı oynadığı maçlar mıydı Fransa, Hollanda zaferleri diye düşünmüyor değilim. Üstelik rakipler çok da iyi zamanlarında değilken.

Eğer öyleyse gerçekten büyük bir illüzyonun içindeyiz demektir. İş, Güneş/Kuntz’dan çıkmak üzere.

Bu oyuncu grubundan maksimum verim almadan, yeni başarılar çok da yakın görünmüyor.