Hangi Galatasaray?

Kasımpaşa, Kemal Özdeş yapımı sıkı bir ekip. Geçen sezon lige tutunuşları, bu sezona bu kadar cesur başlayışları potansiyellerini biliyor olmalarından. Takım olarak birlikte kaldıkları takdirde ligde her rakibe üstünlük kurabilirler.

Fatih Terim'in, muhtemeldir ki bir daha hiçbir zaman bir arada göremeyeceğimiz 11'ini yorumlamak ise zor. Gomis'i hala ararken, orta sahada Fernando'suz, savunmada Ozan ile başlamak bir gövde gösterisi. Bir meydan okuyuş hatta. İçinde birçok mesaj barındıran bir tercih.

İtiraf etmeliyim, Kasımpaşa'nın kazanacağını düşünüyordum. Ancak kağıt üzerindeki bu dengesizlik, ilk yarıda yeşil çimler üzerinde bir denge buldu. Birlikte kalan Kasımpaşalı oyuncular, kendi sahalarını çok daralttı. Rodrigues açık alan bulamadı, Eren Derdiyok duvar olup, arkasındaki üçlüyü kaleye yaklaştıramadı.

Kasımpaşalılar'ın tehditkar kontra arayışlarında ise Galatasaray savunmacılarının ilk hamleleri atakların finalize olmasını engelledi. Özellikle Ozan Kabak'ın ilk müdahaleleri. Ozan yaşına rağmen soğukkanlı, ne yaptığını biliyor. Bireysel çalışma yapmalı. Çabukluğunu artırmalı, daha atik olmalı. Yaşı gelişim için hala müsait.

Maça dönersek.. Sıkışan bir oyun, daralan saha içi dizilişleri görmeye başlamıştık ki bir duran top her şeyi çözdü. Eren'in golü sonrası Ndiaye'nin Kasımpaşa savunmasının kalbine sapladığı pas! Çok nadir gördüğümüz türdendi.

Sonrasında her şey çok kolay oldu. 60-70 dakika kadar birbirine yakın duran Kasımpaşalı oyuncular birbirlerinden uzaklaştı. Bu çözülme; Ndiaye, Donk, Rodrigues gibi atletik isimlerden kurulu Galatasaray'ın işini kolaylaştırdı. Çok alan çok gol getirdi.

Peki dün geceki 4-1'lik bir oyun muydu? Hayır. Kazanmak? Şampiyonlar Ligi öncesi, böylesi bir 11'le çok daha değerli. Üstelik 6 puanlık bir maçta.

Trabzonspor'da çok çabuk çözülen, Kasımpaşa karşısında ise sabırlı davranıp rakibini çözen bir takımdı Galatasaray. İlerleyen haftalar için hala fikir vermiyorlar. Özellikle Şampiyonlar Ligi arenası için..