Galatasaray'da ne değişti?

Sadece ara transfer dönemi başarısı değil değişimin sebebi. Fatih Terim'in kriz anlarındaki yönetimi de açıklayamaz bu başarıyı.

7 maçlık galibiyet serisi büyük bir kazanım ama gözle görülmeyen, kağıtta yazmayan başka bir şey var; Galatasaray özgüveni. Fatih Terim komutasında olan bir şey bu genelde. Terim saha dışı kavgalarını yönetirken, oyuncu grubunu da en umutsuz anda hedefe inandırıyor. Bu genel tabloyu iyiye çeviren bir durum.

Elbette Kadıköy'deki galibiyetin çok daha önemli bir teknik sebebi var. Galatasaray'ın artık bir oyun planının varoluşu. En azından Fenerbahçe derbisinde izlediğimiz o. Babel-Onyekuru değişiminin basamak atlatışından bahsediliyor ama en önemli sorunun çözülmesi, beraberindeki iyileşmeleri getirdi.

Galatasaray'ın sezonun ilk döneminde Belhanda'lı planı, merkez orta saha oyuncularının performansını etkiliyordu. 8-10 numara ne derseniz deyin, Belhanda'nın olağan olmayan top kayıpları yıpratıcı seanslara dönüyordu.

Ne zaman ki Emre Akbaba, beklentilerin çok çok üstünde bir geri dönüş yaptı, Seri ve Lemina daha ekstra oynamaya başladı.

Derbi öncesi "Muslera'dan sonra en önemlisi o" dediğimiz Lemina'nın esamesi okunmadı. Emre Akbaba'nın yokluğunda üstelik ve Belhanda ile. Fenerbahçe merkezinin dibe vuruşu da bu olağan sonucu ortaya çıkardı elbette. Ama asıl faktör, Galatasaray orta sahasının belli bir dinamizme kavuşması, belli bir şablona bağlı akalarak oynuyor olması.

Babel derbide sahada olsa Onyekuru gibi rakibinin kalbine hançeri saplayamayacaktı belki ama mutlaka efektif bir oyun olacaktı. Zira artık o koridora gol öncesi pası ya da gol pası atabilen bir orta sahası var Galatasaray'ın.

Aslında derbinin genel özeti de buydu. Orta sahanın sahibi, kuralı da koydu. Fenerbahçe bu yüzden kaybetti, Galatasaray bu yüzden kazandı.