Enerji ve yetenek

Galatasaray maçıyla başlamıştı Fenerbahçe'nin ayağa kalkışı. Hatta o maçın ikinci yarısıyla. Valbuena'nın varlığıyla.

Anderlecht ve Alanya maçında da senaryo farklı değildi. Fransız'ın sahada oluşu, sezon başından bu yana olmayan bir katkı olarak Fenerbahçe'yi bir üst seviyeye taşıdı. Bu ekstra güç, Trabzon'da tuzla buz oldu.

Joao Pereira'nın bindirmeleri, Abdülkadir'in müthiş enerjisi.. Sağ kanada yıkılan diğer Trabzonlular ile birlikte Valbuena resmen buharlaştı. O kadar çok geri koştu ki, hücum için enerjisi kalmadı. Topla da buluşamadı. Fenerbahçe'nin çok aleni bir organizasyon sorunu vardı. Takımın en yeteneklisini topla bile buluşturamadı.

Öte yandan Sosa, Abdülkadir, Yusuf üçlüsü... Fenerbahçe'de yetenekleri bakımından şu üç oyuncunun düzeyine yaklaşacak bir grup yoktu.

Bu düz takımda sadece enerjisiyle varolan Frey'in varlığını düşünün. Forvet arkası oynarken üstelik. Ayaklarına hakim olamayan, arkadaşlarına duvar olamayan Slimani'yi de katın. Çoğalamadı Fenerbahçe, gidemedi, gücü yetmedi.

Trabzon'da o kadar çok dripling yapabilen oyuncu var ki, Fenerbahçe sürekli geri koşmak zorunda kaldı. Takımın enerjisi kalmadı. Ev sahibi, iki beki Pereira ve Novak'la birlikte toplu halde ilerledi. Trabzonspor hep ileride kalınca, enerjisini de ekonomik kullandı.

Bir ara Fenerbahçe adına orta sahada öyle bir trajik tablo vardı ki, Trabzonspor 30 saniyede bir atak tazeler hale geldi.

Koeman, bu teslimiyete niyahet Mehmet Ekici hamlesiyle müdahale etti. Sonrasında da durum dengelendi.

Fenerbahçe, maç boyunca yapamadığını son 10 dakikaya sığdırdı. Trabzon kalesini tehdit etti. Golü de buldu. Ancak skorun değişmesine ne zaman yetti, ne de Fenerbahçe'nin enerjisi.

Trabzonspor için durumu belirleyen en önemli şey önce enerjisi, ardından da yetenekli ayaklarının performansıydı. Fenerbahçe ise çok düz, yaratıcılıktan uzak, yorgun. Frey'in forvet arkası oynadığı bir takımdan bahsediyoruz! Aksi bir skor sürpriz olurdu.