Yürü be Fener!

Agbetu, Nusumbu ve Alex olmasa sahada, çek git ilk yarının ardından, verdiği paraya isyan eden bir futbolsever olarak...
Topu tutar, hakimiyetine alır ve genellikle Agbetu olmak üzere, en uygun durumdaki arkadaşına aktarır pası Nsumbu. Zaten futbol bu...
Abgetu buluştuğu toplarda önce sağa sola silkelenerek, rakibini silkelemeyi deneyerek, sonra en uygun arkadaşını, daha çok Murat’ı görerek oynar oyunu, zaten futbol bu...
Alex, en yakınındakiyle ver-kaçı dener, en umulmaz feykleri atar, ki kendi takım arkadaşları tarafından anlaşılamamak en önemli sorunudur bu durumlarda. Verir, alamaz, alır paylaşamaz, sırıtır, markaj altındadır ve tek başına daha fazlasını da yapamaz. Zaten futbol bu...
Futbol bir ekip oyunu. Normal şartlarda 11 oyuncudan kurulu. Yani aslında, Kazım, Uğur, Selçuk, Semih, Edu, sonra Josico, sonra Güiza da dün akşam ev sahibi ekibin oyuncusuydu!
Islık da, endüstriyel futbol oyununun en önemli unsurlarından biridir. Bazen sabır falan değil, bir an önce ıslıklamak gerekir. Kazım için o kadar beklenmeyebilir yani veya oyuna dahil edilmeleri bile hayret verici olan İspanyol Dede’nin vatandaşlarıı Josico ve Güiza için...
Dün akşamki Kocaelispor gibi koşarak, mücadele ederek oynanır futbol. Forma üniformadır, hemen hemen aynıdır zaten kelimeler. Biri futbolu ve karakteriyle düşmeyeceğini belli eder, biri de bir iki maçlık silkinişi olsa bile, futbolu ve karakteriyle kendisinden bir şey olmayacağını...
Yazık oldu, Körfez’in hak ettiği 3 puana, en azından onların işine yarardı. Diğerlerinin hiç ihtiyacı yok, ne puana ne duruşa ne de yürüyüşe...