Tita tamam ya Shevchenko?

Fenerbahçe’nin dünya yıldızı Anelka ise, belki de geldiği günden beri en iyi performansını sergiliyordu. Ortadan, sağdan, soldan; hadi gülüm yandan yandan... Tüm boş alanları babasının malıymış gibi kullanmak istiyor, ikiye birlerle, şutlarla, çalım denemeleriyle rakip savunmanın tüm dengesini bozuyor ve arkadaşlarına yıpranmış bir savunmaya karşı mücadele etme fırsatı veriyordu. Taa ki, nefesinin ya da gücünün tükendiği son yarım saate kadar...Bu arada Selçuk çıkışını sürdürüyor ve “Anelka ne yaparsa yapsın, bu maçın yıldızı benim” diyordu adeta. Fenerbahçe’nin özellikle Avrupa’da çok iş yapabilecek transferi Appiah’ın Selçuk’a büyük katkısı ise, Aurelio’yu o kadar rahatlatıyordu ki, tıpkı vatandaşı Alex gibi “Bu akşam oynamasam da olur” vaziyetleri çıkıyordu ortaya...Evet!.. Alex golü dışında hiç yoktu, ikinci golü atan Aurelio savunmayı eskisi kadar dert etmiyordu, Nobre Anelka’ya, Anelka Nobre’ye pas atmıyordu, savunma bir tek Tita tehdidine karşı bile zorlanıyor, Daum düşüşü göre göre oyuncu değiştirmiyordu. Ancak, Fenerbahçe baskılı, zaman zaman göze hoş gelen bir futbolla bir Süper Lig maçını daha üç puanla geride bırakıyordu.Artık Milan deplasmanı konuşuluyordu, bir sıradan Kadıköy galibiyeti sonrasında...