Thank you, goodbye!

Kezman’ın sorunları, futbolculuğundan daha önde. Böyle gelmiş takıntılı, böyle gidiyor ve gidecek gibi görünüyor bundan sonra da...
Nedir birader, ne yaptılar sana! Rakip kalecinin ayağına bilerek basıp hak ettiğin kırmızı kartı gördükten sonra, yayıncı kuruluş tarafından ‘gözyaşı’ olarak dillendirilen terin arkasına sığınışının, saçma sapan çırpınışının anlamı ne!
Kapı komşun mu, bakkalın mı, berberin mi, eski sevgilin mi, yoksa takım arkadaşların mı sana istenmediğini hissettiren. İstenmediğini düşündüğün belli, her halinden!
Maddi, manevi her türlü olanağa sahip olan da, bitime 7 dakika kala oyundan alındığında, daha üzerindeki formayı çıkarmadan soyunma odasından gazeteci arkadaşını arayan da, yine sen!
Türkiye ile ilgili bir sorunun yoktur herhalde; geçmişinden, kültüründen gelen!
Saracoğlu’ndaki Fenerbahçe taraftarıyla da ciddi bir sorun yaşamadın; Selçuk, Deniz, Önder, hatta ve hatta Alex gibi. Üstelik Fenerbahçe kamuoyu (!), Deniz gibi adama bile sana verdiği desteğin onda birini vermedi...
Takımının sistemiyse eğer sorunun, ortalama bir golcünün bile gole çevirebileceği fırsatları değerlendir sonra konuş, ağla, sızla, gündeme gel! Yüzün olsun yani, iki kelam edip kendini haklı gösterebilecek...
Yoksa asıl sorun son kullanma tarihin mi! Kariyerinle bağdaşmayan, seni agresifleştiren son kullanma tarihinin erken gelişi ve bundan kaynaklanan son vuruş yetersizliği mi! U-10 çocuklarının bile gole çevirebileceği fırsatları cömertçe harcamak, buluştuğun topların yüzde seksenini rakibe paslamak; ideolojik, etnik, dinsel, duygusal ya da teknik nedenlerle bağdaştırılamayacak garip bir veri!
Senin ‘help me’nin karşılığı, ‘thank you’ olmalı daha fazla gecikmeden. Verdiğin emeklerden dolayı okkalı bir teşekkür ve ‘good-bye’.
Kısmet bu kadarmış, geri kalan futbol yaşamında başarılar...
Adriano mu olur, Semih mi, Kazım mı, İlhan Parlak mı, Ümit Karan mı bilinmez. Şu bir gerçek, Fenerbahçe Yönetimi senin kadar bonkörünü bulmayı ve onda ısrar etmeyi (Appiah hariç) bir daha kolay kolay beceremez!