Tebrikler Kara Kartal

Tümer’in nefis plasesinin ağlarla buluşmasında, en az Demirlek kadar barajın ucunda duran Tuncay’ın da katkısı vardı. Aynı Tuncay daha sonra, ikinci golün de hazırlayıcısıydı, tıpkı Manisa’da yenilen üçüncü goldeki gibi. Takımına hiçbir katkı veremediği dünkü oyunda, rakibine servisler yaparak ciddi faydalar da sağladı. Bu konudaki en büyük yardımcısı ise, Selçuk ve Anelka’ydı. Özellikle Fransız, ezdiği toplarla bir kez daha “Konsantre olamadığım Türkiye’de benden bi cacık olmaz!” der gibiydi. Mehmet Yozgatlı ve daha dört gün önce iki hayati gole imza atan Semih ise, kulübedeydi. Ancak yapılacak bir şey yoktu Fenerbahçe’ye gönül verenler için, eksik oynamak, tek sorumlu Daum’un tercihiydi... İkinci yarıda, rüzgârla birlikte herşey Sarı-Lacivertliler’in lehineydi. Mehmet ve arkası dönükken hemen her topu kaybetmesine rağmen Semih oyunda ve Fenerbahçe sürekli rakip kaledeydi. Maçı rahatça beraberliğe getiren Kanarya’nın 90 dakika içinde 23 yıllık hasreti sona erdirmek de elindeydi. Ancak, nedense 2-2’den sonra maçı ve kupaya asılmayı bıraktılar. Uzatmalarda öne geçme fırsatını üst üste üç kez yakalayıp kaçırmalarının ve Alex’in oyundan çıkmasının ardından Aurelio da atılınca rakiplerine teslim oldular. Beşiktaş’ın bu haklı zaferinden sonra, öncelikle Adnan Polat’ı kutlamak gerek. Tuttuğu takım kupayı kazandığı ve yöneticisi olduğu takımın hâlâ şampiyonluk şansı olduğu için. Sonra da Yıldırım Demirören’e “Gözünaydın” demeli; başkanı olduğu takım kupayı aldığı ve gönül verdiği takımın da hâlâ şampiyonluk şansı olduğu için...