Sonunda oldu!

Gaziantepspor, yetenekli ve tecrübeli kadrosuyla ters orantılı oyunlar ve Ankaraspor’dan aldığı iki avanta puana rağmen 9 puanla gelmişti dokuzuncu haftaya. Geçen haftaya kadar, eleştirilerek kazanan Fenerbahçe ise artık kazanırken beğenilmeye de başlamıştı hafiften. Dünün ilk yarı görüntüsü de bu yorumlara paraleldi. Fenerbahçe oyuna ve hücuma hakim olan, kazanmayı kafaya koymuş taraf havasında, ev sahibi ise sanki oyunun peşin kaybedeniydi. Sahanın hemen her bölgesinde Emre, solda da Vederson ikilisi, sanki üç puan için yeterli olacak gibiydi...

İkinci yarı ise, roller tamamen değişti. Lider, artık puan cetvelindeki garantinin dışında, hiçbir anlamda lider değildi. Ayakta kalan ve takımını taşımaya çalışan tek kişi Emre’ydi. Ee, tek kişilik bir oyun değil tabii futbol. İş bu nedenle, ipler ve hücum üstünlüğü gerçek ev sahibine geçti...

Son haftalarda zaten çıkışta olan Olcan’ın ateşlediği, Zuritalı, İvanlı ve Souzalı Gaziantepspor futbolu tek sahada oynanan bir oyuna çevirdi. Sonra bunlara doğru bir kararla Erman da eklendi. Couceiro’nun Beto hamlesine, Daum’un Bekir ile verdiği karşılık ise, azalan süreye rağmen üç puanın Gaziantep’de kalacağının en önemli işaretiydi.

Tek saha değil, tek kaleye dön-müştü artık karşılaşma. Biri kaçtı, öbürü döndü, sonunda oldu. Futbolun kanunlarından değildir ama, hak eden taraf soyunma odasına mutlu gidiyordu.