Sarı-Kanarya

Dörtlü savunmanın önünde üçlü orta alan oyuncuları, Alex ve daha ileride Niang ile Semih. Bu tercih, her iki kanadını da kırmıştı tabii ki Kanarya’nın. Oyunun hakimi olsalar bile, bir köşe vuruşu bile atamadan ilk yarıyı bitirmelerinin başlıca nedeni de buydu.

Hücum gücünü zayıflatan bu tercih, savunma konusunda da özellikle Mehmet ve Özer’i oldukça yordu. Yanlarındaki Brezilyalı orta alan oyuncusu genellikle sabit ve dar alanda oynarken, ileri-geri çalışıp hem hücuma hem savunmaya destek vermeye çalışan Mehmet ile Özer, belki de bu nedenle ileriye yeterince katkı da veremiyordu.

Bursaspor’un planı ise, sabır ve ani ataklar üzerine kuruluydu. Savunmanın ortasında yaşadıkları tehlikeleri ise, İbrahim adam ve sporcu gibi, Serdar Aziz de rakiplerini omuzlarından, kollarından çekerek engelliyordu. Kuddusi ise, çoğu zaman olduğu gibi, bunları sadece seyrediyordu. Fenerbahçe lehine penaltı vermek tehlikeli bir şey ya da gühahların büyüğü ya günümüz Türkiyesinde! 45+1’de Serdar’ın Semih’e yaptığı açık penaltı verilmez ama, 47. dakikada Semih’in Vederson’a rakip ceza alanı içinde dokunuşu faul olur nedense!
İkinci yarıda kanatları da kullanan, sahanın ve oyunun mutlak hakimi Sarı-Kanarya, Kuddusi’nin izni ve İvankov’un kavliyle 2 puan verdi Yeşiller’e! Karşılaşma sonrası Sarı-Lacivertli onbinler sporcularını hak ettikleri alkışlarla uğurlarken, Türkiye’nin yüzde 60’ının yüzünde gülücükler açmıştı bile!