Sadece üç puan!

Niang solda oynayamıyor. Niang çok top kaybediyor, yere çok düşüyor. Semih çok top kaybediyor. Semih pas hatası çok yapıyor. Semih gol vuruşu yapacağı pozisyonda, pas deniyor. Semih artık kafa topu kazanamıyor.

Mehmet Topuz kanadını hiç kullanamıyor. Oysa, Mehmet Topuz çok koşuyor, ama genelde boş koşuyor. Gökhan Gönül, Mehmet Topuz ve onun gibi kanat oyuncuları sayesinde, çok yorulsa da, tecrübelerine tecrübe katarak büyümeye devam ediyor.

Çubuklular topa uzun süreler sahip olamıyor. Çubuklular organize atak geliştirmekte zorlanıyor. Oyunun hakimiyetini ele geçiremiyor. Rakibe, karşı sahada baskı kuramıyor. “bu maçı rahat rahat alırlar” ya da “bu maçı kanırta kanırta kazanırlar” dedirtemiyor...

Koskoca bir devrede, en heyecanlı anları Alex’in uzak vuruşları yaşatıyor Sarı-Lacivert’e gönül verenlere. Gol, Gökhan Gönül’ün bireysel yetenekleri, azmi, son hamleden bir önce rakip hatası ve mükemmel bir vuruşla geliyor. Kanarya hâlâ, takım gibi takım havası veremiyor...

Aykut Kocaman, Semih’in yerine Özer’i alarak Niang’ı santfor mevkiine taşımayı hedefliyor. Bakıyor ki, yine bir şey olmuyor, bu kez Niang’ı çıkarıp Dia’yı alarak Alex’i santrfor mevkiine taşıyor.

Alex, kendisinden önce orada takılanların aksine, kalecisi ve savunmasından gelen dört hava topuna da rakipten önce dokunmayı becerebiliyor. Bir kez de, rakip savunmanın arkasına kaçarak, Fenerbahçe’nin maçtaki tek net pozisyonunu üretiyor...

Dün akşam göze batan tek farklılık ise şu, Kanarya topun arkasına sanki daha çabuk geçiyor...