Ruh meselesi!

Pazar akşamını baştan sona alıp götüren; gerçek takım ruhu, sporcu ruhudur. İhtiyacı olanlara duyurulur; Galatasaray’da bolca bulunur.

İki hafta daha beklemeye gerek yok. Peşinen ve belki de çok geç, söylemek veya itiraf etmek gerekir ki; sezonun en başarılı takımı Sivasspor. İstediğiniz ağırlıkları, istediğiniz kefelere koyun ve tartın; ligin sonu nasıl biterse bitsin, farkında olun farkın!
Fenerbahçe’nin gelişimini, Avrupa macerasını, hocasız, transfer özürlü Galatasaray’ın hâlâ zirvede yer alışını bir kenara koyun. Sivasspor gibi, kendi yağıyla kavrulan bir takım hâlâ şampiyonluğun favorilerinden biriyse liginizde, ona ayrıca saygı duyun. İşte futbol böyle basit, sürprize açık ve sadece somut, maddi verilerle tartılamayacak bir oyun...
Ekip olabilmek!
İstemek, gayret ve azim göstermek yetiyor çoğu zaman ya da sadece en basitini oynamak, bir ekip karakteriyle. Senden üstün gibi duran veya görünenlere karşı bile. Hayır! Sivasspor’un mevcut durumu değil, son cümlede kastettiğimiz; Galatasaray’ın Fenerbahçe’yi sezonun en kritik karşılaşmasında eze eze yenişi...
“Eze, eze de nereden çıktı, attıkları gol bile rakiplerinin hediyesiydi” demeyin. Karşılaşmanın tamamında, sahanın hemen her bölgesinde, bire karşı üç koyulan baskıyı, isteği, iradeyi, inanmışlığı, rakiplerinin gücüne gösterdikleri saygıyı ve öncelikle bu saygı nedeniyle kazandıkları başarıyı görmezlikten gelmeyin.
Her şeye rağmen
Yönetimsel her türlü hataya, karmaşaya rağmen, pazar akşamki derbiyi baştan sona alıp götüren, bir dakikasında bile rakibe rahat vermeyen ruh, sadece bilinen Galatasaray ruhunun değil, gerçek takım ruhunun, sporcu ruhunun dışa vurumudur tamamen. Bunu anlayabilmek, bununla bire bir mücadele edebilmek ve o seviyeye çıkabilmek için, gerçek sporculardan kurulu bir birliktelik gerekir. Futbol oyununun göz ardı edilemeyecek en önemli özelliği; daha iyi, daha kaliteli ya da daha tecrübeli olmanın, kazanmak için asla yetmeyeceğidir.
Lincoln’le şampiyon olamazsınız mesela, ama Mehmet Topal’la olabilirsiniz...