Pas, pas, pas!

Daha önceki bir maçtan sonra da vurgulamıştık. Tamam, ayağa ve olabildiğince çabuk pas yapmak iyi gelir her takıma da, bu pasların çoğunlukla geride yapılması kime ne fayda sağlar: Rakibe tabii ki. Kolayca yerleşir, istiyorsa kapanır, istemiyorsa baskıya daha önde ve daha rahat devam eder.
İlk 60 metre geçildikten sonra, çabuk paslaşma geriye doğru devam ediyorsa yeniden, hem bir işe yaramaz hem de sıkar seyreden adamı.
Ani uzun topların çoğu başarısız, başarılı olanlarda da ya uçtaki oyuncu başarısız ya da onu karşılayan başarılıysa, pozisyon falan çıkmaz, yavan ve esneten bir oyuna döner sahadaki. Sahi dün, acaba Güiza mı yine kötü günündeydi, yoksa Santos mu çok iyiydi! Tamam şişirmelerde stoper avantajlıdır, ancak İspanyol’a üç kez götürüp pozisyona dönüştürülebilecek toplar da geldi.
Alex’in çok geriden top alması, yalnız adamdan (bu Güiza oluyor) uzak kalması ve paslarının ayarının bu kez çok iyi olmaması ise, Fenerbahçe’nin dünkü bir diğer eksisiydi.
Vederson ve Deivid tanınmayacak haldeydi. Emre ikinci yarıda neredeydi? Dörder kez çok büyük ve saçma pas hatası yapan ön liberolar Selçuk ve Josico bile, Edu ve Lugano’dan sonra misafirin iyileriydi.
Murat önderliğinde, ‘basan basana’ oynamaya çalışan Ankaragücü de, bir iki orta ve rakibinin hatasından oluşan fırsatlar dışında hiç etkili değildi. Santos, İlkem, Tolga, Gökhan, Elyasa biraz daha sivrilirken, Jaba başına buyruk, Mehmet Yılmaz ise ev sahibinin yalnız adamı gibiydi. Bu arada, Elyasa başka anlamlarda da çok sivriydi!