Mecburen!

Saha çok kötüydü. Topun seke seke ayak altından geçmesinin, birçok vuruşun ya da pasın dağa taşa gitmesinin, oyunun zaman zaman sıkıcı hale gelmesinin ilk nedeni buydu. Yıllardır böyle, bundan sonra da böyle olacak belli ki, Başkent'in zemini...
Bülent Korkmaz taktikli Gençler'in, tatlı sertten biraz daha sert oyunu, özellikle kendi yarı sahasında yapmaya çalıştığı baskı ve öncelikle rakibi oynatmamak için gösterdiği çaba ise, futbolsuzluğun ve Fenerbahçe'nin etkisizliğinin ikinci nedeniydi. Bu, klasik Korkmaz taktiği, futbolcuları iyice yorulana kadar devam etti.
Tüm bu olumsuzluklara rağmen, Zico'nun 60. dakikada yaptığı iki değişiklik Sarı-Lacivertliler'in oyunu ele geçirmelerine yetti.. Ve iş, maçın adamı Semih'in vuruşlarıyla bitti...
Gençler'in golünde en az Burhan kadar Volkan'ın da katkısı vardı. Semih'in ilk golünde de önde duran Gökhan'ın. İkinci golde Semih kafayı vuramasaydı, golü muhtemelen arkasındaki üç takım arkadaşından biri atacaktı. Türkiye'de artık çoktan ezberlenmesi gereken bir Alex yan topuna, Gençlerbirliği savunması sadece baktı.
Çok çok önemli üç puan kaptı Ankara'dan; en yoğun, en yorgun döneminde Fenerbahçe. Üstelik, zevk alarak değil, mecburen oynadıkları bir karşılaşmayı kayıpsız geçtiler. Her maçlarında keyif vermeleri de beklenemez zaten. Tıpkı, her yazının keyif veremeyeceği gibi!