Liderin en zor maçıydı

Cumhur’un Alex’e kenetlenişi, orta alandan yaratıcı pas üretilemeyişi ve kanatların işlemeyişi, işin yine duran toplara kalacağının en belirgin göstergesiydi. Gerçekten de, üç gollük kornerin ardından, skoru değiştiren bereket yine bir duran top organizasyonuyla geldi. Alex’in ortası o kadar ölçülüydü ki, iki haftadır belirgin bir diriliş içindeki kaptanın saçının ucu bile gol için yeterliydi... Stravrevski, Burhan, Talip ve Göksel’in savunmasıyla ayakta kalmaya çalışan Diyarbakır cephesinde ise, orta alan forveti besleme konusunda hiç yeterli değildi. Bu yetersizlik Sinan’ın ve zaten yerinde oynatılmayan Yunus’un etkisizliğinin bir numaralı nedeniydi. Evsahibinin ikinci devrede de iki önemli pozisyonu vardı aslında, ancak bunlar Fenerbahçe savunmasının yan top hataları ile ilgiliydi... 70. dakikada, Serhat’ın aylar sonra iki rakibin arasından uzayarak sıyrılışı ve Fadhel’den dönen topun takımın en formsuz futbolcusu Nobre’nin ayağından ağlara gidişi ise, Sarı - Lacivertliler için yalnızca üç puan değil, sanki şampiyonluk müjdecisiydi. 26 haftadır liderliğini sürdüren Sarı - Kanaryalar’ın sadece üç maçı kaldı önünde. Üstelik, bunların tamamını kazanmak gibi bir zorunluluğu da yok. Henüz herşey bitmedi, ancak bu yolda avantajı çok...