İşte mücadele

Meireles’in garipçe, hatta salakça atılmasından sonra, ilerinin arkasından merkeze geçen Baroni, resmen liderliği ele alan ve bir kişi eksikken bile rakibe pozisyon verilmemesini sağlayan ilk kişiydi. Sanırım, bu duygusal futbolcunun, ona ihtiyaç duyulduğunu derinden hissetmesi gerekiyor, yürümeyip gerçekten oynaması için. Var mı başka izahı!

Rakibin tatsız sertliğine direnen Sow ve Webo ile onlara tatlı sert karşılık veren Egemen, Topal ve Gökhan da direncin baş aktörleriydi. En büyük özelliği nefesi, gücü ve dayanıklılığı olan Kuyt ise, özellikle ikinci yarıda gerçekten çok fena mücadele etti. İzlerken bile yorulmamıza neden olan bu nefese, bu güce ve mücadeleye, zaten bunun çok gerekli olduğu bir maçtan sonra sadece şapka çıkarılır. Pek çok kişi karşılaşmanın İrlandalı hakemini eleştirecektir. Haklı bile olsalar, onun Fenerbahçe’ye verebileceği zarar, en fazla bir maç için geçerlidir. Oysa öyle İrlandalılar var ki Fenerbahçe’nin içinde, tribünlerinde, onların verdikleri zarar asıl büyük tehlikedir!