İlle de Alex

Alex’in harika başlangıç golü, daha rahat ve daha iyi futbol anlamına gelecek sandık. Öyle ya, erken golle öne geçen Fenerbahçe kendi taraftarı önünde daha rahat top çevirip ataklar geliştirecek, başka çaresi olmayan Beşiktaş da, daha fazla adamla ev sahibinin üzerine gidecek ve derbi güzelleşecekti...

Bu, sadece iyi niyetmiş meğerse. Ne misafir öyle böyle üzerine gitti Sarı-Lacivertliler’in ne de top çevirip üstünlük kurabildi rakibine Fenerbahçeliler.

Çok top kaybı, çok faul, Sarı-Lacivert üç, Siyah-Beyaz hiç pozisyonla geçip gitti, koca 45 dakika. Bütün hesaplar, stres ve heyecan artık ikinci yarıya...

İkinci yarının sessiz ilk on dakikasından sonra, nihayet beklenilen gerçekleşti. Tek taraflı olarak tabii. Oyunun mutlak hakimi Beşiktaş’tı artık. Gökhan Gönül, Emre, Lugano ve biraz da Selçuk’la girdikleri dışında, ikili mücadelelerin neredeyse tamamını kazanan, rakibini sahasına mahkum eden ve kapasitesi yettiğince pozisyon üretmek için çaba sarfeden taraftı Kartallar...

Sarı-Kanaryalar bırakın organize olmayı, sakin bile olamıyordu, taa karşılaşma bitene kadar. Vur, geri gelsin, rakibin bir kez daha denesin...

Gökhan Gönül, Emre, Selçuk, Lugano ve ille de Alex; sadece golü için bu kez. Karşıda ise, Fink, Ernst, Toraman ve Üzülmez.. Ve sonunda mutlaka Volkan Demirel; onca hatalı çıkışa rağmen, kurtardığı şampiyonluk penaltısı için...