Hafifletici neden!

Türkiye'nin en renkli futbol adamlarından biri... Kulübedeki abartılı tavırları, hatta zaman zaman ortaya çıkan saldırgan yapısı da olmasa, tartışmasız en ilgi çekici, hatta sempatik yüzü yeşil sahaların. Üstelik, alaylı da değil, mektepli. Köln Spor Akademisi'nden 'Teknik Direktör' diploması var kapı gibi. 'Hücum futbolu' kavramıyla ilk özdeşleştirilen, her gittiği ekibe en azından ilk başlarda sihirli değnekle hayat veren ve en stresli, dağınık anlarında bile tebessüm edebilen, Yılmaz Vural'dan söz ediyoruz tabii ki...Futbolu, sadece spor veya bir oyun olarak görmediği bu işle ilgilenen herkesin bildiği bir şey. Futbolu, sadece bir iş olarak görmediği de aşikâr. Peki, ne ifade eder futbol onun için! Daha doğrusu, mutlaka kazanmak zorunda olduğunu düşündüğü futbol, ne anlamlar yükler, yüreğine, akciğerine, omuriliğine, soğancığına, tüm hücrelerine!..Ne hisseder de, sahne sırası ona geldiğinde, seyredenlerin, gözünün içine baktığını bile bile kötü bir sondan dolayı "çocuğum ölse bu kadar üzülürdüm" der!..Sığ düşünce yaratıcılığının en çarpıcı örneği, "futbol hayat memat meselesi değil, ondan çok daha önemlidir" cümlesinin, özellikle geri kalmış toplumların genç kesimlerinde yaptığı prim ve bunun götürülerinden habersiz olabilir mi, Yılmaz Vural gibi entellektüel biri!Terörün, şehitlerin, faili meçhullerin, hastanelerdeki bebek ölümlerinin ana yüreklerini dağladığından, babaların 'yan gelip yatmayan' çocukları için, çocuk gibi ağladığından habersiz olabilir mi? Eğer, gerçekten bu kadar uzaksa sosyal yaşamdan, bu kadar hayatsa, bu kadar mematsa futbol, diplomalı bir teknik adam için, bu ülkede pek çok şey gibi futbolun da ehil ellerde olmadığı söylenebilir mi?Peki, sorumlu hem de zannettiğinden daha sorumlu olması gereken biri, sadece lafta bile olsa, çocuğunun hayatı kadar önem veriyorsa kaçan puana, futbolun en çok yargılanan kesimi taraftarlar için bu tutum 'hafifletici neden' olarak gösterilebilir mi? Hani, imam-cemaat ilişkisi misali...İtidal; her işte, oluşta, yürüyüşte ya da duruşta vazgeçilmemesi gereken, orta yol. İster siyaset adamı olun, ister spor adamı, öncelikli sorumluluğunuzun topluma karşı olduğunu bilmelisiniz. Buna göre oynayacak, buna konuşacak, buna göre yöneteceksiniz... Lütfen!