Gökhan ve Alex

Alex de dahil, takımın genelindeki tutukluğun nedeni, dışarıdan stresmiş gibi geldi. Emre, Mehmet, birkaç kez Stoch, önlerinin çok açık olduğu pozisyonlarda bile şutu denemedi. Niang ne uygun durumlarda topu sürebildi ne de düzgün pas verebildi. Köşe vuruşları bile, bildiğimiz Alex vuruşları değildi. Ancak, bu yarıdaki Sarı-Lacivert tehlikeler, yine ondan geldi.
Sarı-Kanaryalar, ağır, topa hep sahip olmak isteyerek ve psikolojik baskı altında, yüzde yüz gol pozisyonu yaratarak gol atmak isterken, Karabükspor ise, hızlı hücumu tercih edendi. Onlar da, bu ani ataklara iyi çıktılar, ancak son vuruşlarda başarısızdılar.
İkinci yarıdaki en önemli değişiklik, Alex’in ‘Büyük Usta’ kıvamına dönmesiydi. Ona biraz Emre de ayak uydurunca, Kanaryalar karşılaşmayı kazanabilecek yeterince pozisyona girdi. Son vuruş Lugano’dan da olsa, üç puanı getiren, yine ‘Büyük Usta’ becerisiydi.
Gökhan Gönül illa ki akşamın en iyisiydi. Volkan ve Lugano onun takipçisiydi.
Hakem açısından da çok zor karşılaşma değildi. 16. dakikada Selçuk’un Angelov’a, 26. dakikada Muhammet’in Niang’a yaptıkları eşdeğerdi ve haklı olarak devam dedi. Seric’in Niang’a faulü ise, kesinlikle penaltı gerektirirdi.