Fenerbahçe keyif veriyor

Kırkdördüncü dakikaya kadar futbolun en basitini, yani en mantıklısını ve göze hoş gelenini oynayarak, 4-5 gol atabileceğin pozisyonlar buluyorsan, atacaksın! Yoksa, sadece bir dakika içinde iki kez gelir kalene rakip ve bir tane yer, ikincisini de ucundan yırtarsın! İşte bu, futbolun ta kendisidir. Bu oyunu, güzel ve özel kılan da “atamayana atarlar” özdeyişidir!

Asla, gevşemeye, teklemeye, topu beklemeye gelmez. Son dakika da olsa, sen topa gidecek ve o yediğin goldeki pozisyonu, başlamadan bitireceksin...

Kanatlarını, orta alanını, tek topları istediği gibi kullanan, rakibinden de aşırı baskı görmeyen Fenerbahçe, Bursa’daki kupa komedisi hariç, son zamanlardaki formunu koruyordu yine. Top hep onların kontrollerinde, pozisyonlar hep onların lehineydi. Çok fırsat geçti ayaklarına ama, maçı koparacak goller gelmedi.

Andre, takımının en zayıf halkası görünümündeydi yine. Sirkte oynamaya devam ettiğini sanıyor hala Brezilyalı! O, kafasına göre takılmayı bile beceremezken, koşup, yardımlaşarak, takımları için mücadele etmekteydi diğer arkadaşları.

Reha Kapsal’ın yönettiği Manisaspor ise ne yazık ki, çok gerideydi! Top yekün, takım ve teknik heyet olarak çağdaş futboldan uzak, kendi yarı sahasında olan biteni seyretmekte ve sadece şansına güvenmekteydi Manisasporlular. Ligde kalırlar belki bu tür puanlarla ama, bu halleriyle kimseden alkış ve takdir alamazlar!