Eyyamoğlu eyyam!

Çok ve çabuk abartıp, aynı hızla batırmak en kötü huylarımızdan biri. Bir takıma ‘küçük’ diyerek destek vermek, onu daha da küçültmek değil mi.

Ligin ikinci yarısının en çok merak edilen karşılaşmasıydı, Sivasspor-Fenerbahçe mücadelesi. Bir başka deyişle; Anadolu derbisi...
Medya’nın ve diğer zirve takımlarının büyük katkısı ve dolduruşuyla, Sivas cephesi bile, şampiyonluk için olmazsa olmaz bir zorunluluk olarak görmeye başlamıştı galibiyeti. Oysa, bütçesi, olanakları, kadro yapısı ve hedefleri doğrultusunda zaten son derece başarılıydı Yiğidolar. Hiç ihtiyaçları yoktu yani, ultra hayallere! Büyüklerin arasında değil, hemen arkalarında yer alabilmek bile, üstelik bu düzende, saygıya ve takdire değerdi.
İlk dakikalarından sonra oyunun, iki takım arasındaki fark yavaş yavaş belirginleşti. Geçen haftanın en formda, son yılların en olgun takımı Alex’li Fenerbahçe, rahat ve güzel bir gösteriyle lig liderini değiştirdi.
‘Küçük takım’
Üstelik sadece lig lideri değil, söylemler de aniden değişti. O, yere göğe sığdırılamayan, abartıda sınır tanınmayan takım gidivermişti. Sanki tek yenilgiyle şampiyonluk veya Şampiyonlar Ligi hayali ve ihtimali de bitivermişti...
Oysa, liderin sadece 2 puan gerisindeki Kırmızı-Beyazlılar; Beşiktaş’la Galatasaray karşılaşırken Bursaspor’la, Beşiktaş’la Fenerbahçe kapışırken Kasımpaşa’yla, Galatasaray’la Fenerbahçe oynarken Denizlispor’la mücadele edecek. Ayrıca, hem Beşiktaş hem Galatasaray’ı sahasında konuk edecek...
Çok ve çabuk abartıp, aynı hızla batırmak en kötü huylarımızdan biri. Bir takıma ‘küçük’ damgası vurup temelsiz ve gereksiz destekler üretenler, onu iyice küçülttüklerinin gerçekten farkında değil mi?
“Eyyam, yine eyyam” demiş şair Türk futbolu için. Aslında yok tabii böyle bir şiir, ancak yazacak fazla şey bulamadığımızdan, muhtemelen biraz da kızgınlığımızdan böyle başladı cümle. Yazacak fazla kelime de yok gerçekten futbolumuzda. İstisnalar hariç, baştan aşağı eyyam en tepedeki yöneticilerimiz, teknik adamlarımız, topu taca atan futbolcularımız ve medyamızla...
Eyyam, yine eyyam;
ne dörtlükler yazılır,
hey gidi Ömer Hayyam!