Değil mi hocam?

Aykut Kocaman haklı, Fenerbahçe pazar akşamki kadar pozisyon üretebildiği takdirde, Türkiye’nin her stadında, her takımı yenebilir. Ancak bu, Sarı Kanaryalar için yeterli değil. Onlar, fark yedikleri karşılaşmalarda bile daha fazla pozisyon üretebilmeli, daha atak, daha cesur, yani Fenerbahçe geleneğine uygun olarak sahada boy göstermelidir.

Galibiyeti, savunma yaparak sağlama almaya çalışmak ya da önce yemeyip, sonra yakalarsa atmaya çalışmak, bu ‘armada’nın ruhuna ve geçmişine aykırı bir garipliktir.

Yener ya da yenilir. Ancak kazanan da, kaybeden de kendisi olur sonunda; rakipleri belirlemez yani kaderini! Türkiye’de Fenerbahçe demek, ‘sonucu belirleyen’ demektir. Tıpkı 2006’da Denizli’de, geçen sezon Kadıköy’de olduğu gibi. Futbol oynamaya çalışır, mücadele eder, yorulur, yine koşar, yürür, ince yapar, pozisyonlar üretir, kaçırır ve kaybeder. Kaybeden kendisidir, kazananın da her zaman kendisi olduğu gibi.

‘Skor olarak öndeyken, futbolcuların ayaklarının bir adım geriye gitmesi’ hali, asla bir Fenerbahçe geleneği değildir. Aykut Kocaman, önce bu aykırılığa bir son vermelidir. Bunun için de ilk şart, Baroni gibi ‘ne kokar, ne bulaşır’ oyuncuların bu takımdan gönderilmesidir. Sonrasında ise, bir dakika kala bile gol yenilse, Fenerbahçe’nin bunun da üstesinden gelebilecek bir geleneğe sahip olduğu bilincinin futbolculara verilmesidir. Bunun için gerekli fizik güç ve kondisyonun da tabii...

Hem sportmenlik hem yeterlilik açısından Bilica ve o eski halinden eser kalmayan Gökhan Ünal’ın varlığı da, acilen gözden geçirilmelidir.. Ve 4-3-3 Kocaman’ın bir gün mutlaka uygulayacağı sistemse eğer, ortanın ortasındaki her iki futbolcunun ve yedeklerinin, savunma kadar hücum yönlerinin de olması, mutlak bir gerekliliktir.

Kararı tabii ki, Fenerbahçe futbolunu idari ve teknik açıdan yönetenler verecektir. Dedik ya, geleneğidir, raconu Fenerbahçe keser Türkiye’de; öncelikle futbol oynamayı düşünür, kazanır, berabere kalır veya kaybeder. Kaderini kendi belirler her anlamda. O nedenle son yıllarda yaşadığı onca kaosa rağmen, hâlâ Fenerbahçe’dir. Taş gibi, dimdik..

Ve onun üzerine ya da üzerinden oynanır futbol oyunu hâlâ bu ülkede!